Vanwege de vernieuwde site kunnen sommige links in nieuwsberichten onjuist zijn. Excuses hier voor... Alle correcte links naar pagina's zijn in de menu's te vinden.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Zondag 30 december 2012

Zo op de valreep vlak voor het nieuwe jaar heb ik nog enkele leuke nieuwe foto's van de chins online geplaatst.

Alvast een gelukkig nieuw jaar voor morgen toegewenst, en een rustige jaarwisseling voor alle dieren!

Donderdag 20 december 2012

Vandaag heb ik een erg gezellige wandeling gehad met een flinke groep honden. De groep eigenaren viel op zich nog wel mee eigenlijk... We waren met z'n drietjes, vier personen eigenlijk mijn moeder ook meegerekend (maar goed wij zijn een huishouden natuurlijk). Toch hadden we bij elkaar een roedel van 10 honden, hahaha! Voornamelijk bestaande uit Shelties (waaronder ook Abby's halfbroer) met onze 2 kleine dwergen als enige uitzondering. Ook waren er 2 erg schattige pupjes bij die natuurlijk ook voor heel wat leuke momenten zorgde.

Zaterdag 15 december 2012

Weer wat mooi nieuws van een van de kids van Abby zo vlak voor het einde van dit jaar... Dit keer Sky en zijn familie, want ja ook deze 'Special Prince' is een ster op de hondenschool. Zo slaagde hij afgelopen donderdag cum laude met 65 punten voor zijn A-examen en vandaag heeft bij zijn B-examen ook afgesloten met een mooie 80 punten (van de te behalen 85)! Kortom 2 diploma's in een week tijd en dat ook nog eens met zo een cijferlijst... Gefeliciteerd Sky en Bianca, we zijn super trots op jullie! Nu op naar de behendigheid hè aankomend voorjaar, leuk kijk er nu al naar uit jullie daar eens in actie te zien.

Woensdag 12 december 2012

Begin dit jaar is er bij Ashley een acute hernia vastgesteld. Ze is hier toen der tijd voor behandeld en is redelijk hersteld hiervan, nooit meer de oude geworden maar kon goed functioneren ondanks alles. Nu met de kou van de laatste dagen merken we dat dit haar pootje geen goed doet. Ze liep alweer vaker mank en kreunde hier en daar ook alweer wat meer. Ze heeft al continu een shirtje aan de laatste week maar het mocht nog niet echt baten. Gisteren, zoals we al een beetje verwacht hadden, begon het weer hoor...
Ze lag heel vreemd zielig onder de tafel dus ik riep haar bij me want merkte dat er iets mis was. Ze kwam met 'r staart tussen de poten uiteindelijk onder tafel vandaan en maar zakte al gauw door 'r pootjes. Vervolgens begon ze te kermen van de pijn. Och m'n arme meisje, heb 'r niet meer zo horen piepen sinds de hernia zelf eerder dit jaar! We hebben haar meteen pijnstillers toegediend en warm onder een deken in de mand gelegd.
Vandaag zijn we bij de dierenarts geweest en vanavond hebben wij deze ook nog gesproken aangezien de pijnklachten wel ietsjes zijn verminderd maar ze nog steeds af en toe vreselijk piept van de pijn. Als het morgen niet beter is moeten we weer langs komen maar voor nu is de behandeling nog meer pijnstillers geven in de hoop dat de klachten snel minder worden. Dit doen we dus ook maar in de hoop op gauw beter nieuws!

Dinsdag 11 december 2012

Vandaag is haar verjaardag... In plaats daar van heeft ze ons eerder dit jaar verlaten. De persoon die mij heeft opgevoed, de persoon die samen met mijn moeder mij het allerbeste kende en er altijd voor me is geweest. Ik mis haar nog steeds iedere dag, heb nog iedere dag pijn om haar verlies. Ik wou dat ik geloofde ik leven na de dood want dan wist ik dat ik haar ooit nog eens zou zien. Maar ze is weg, voorgoed. In mijn hoofd is ze nog altijd 'My Shadow' en daar geldt absoluut 'you'll never leave me'.

Zondag 2 december 2012

Vandaag kreeg ik een leuk mailtje van Annick Parker Brady met enkele foto's die zij nog van Elphaba en mij tijdens Winner 2012 heeft gemaakt. Nogmaals via deze weg bedankt Annick voor de mooie foto's!

Zaterdag 1 december 2012

Hier even een nieuwsbericht weer eens niet over de beestenbende maar mijn gezondheid, voor iedereen die daar in geïnteresseerd is.
Vandaag is mijn moeder bij een lezing van de Leverstichting geweest over leveradenomen, dat is de naam van de soort levertumoren waar ik er meerdere van heb. Ik was zelf niet mee (om verschillende redenen) maar heb nadien natuurlijk een uitgebreid verslag gehoord van alles wat ze op de lezing aan informatie heeft meegekregen. Zo te horen was het een erg leerzame en informatieve lezing dus al met al zeer positief. Het nieuws voor mij en mijn vooruitzichten zijn echter iets minder positief en rooskleurig maar eerlijk gezegd had ik ook niet op een heel andere uitslag gerekend. Voor iedereen die benieuwd is wat er uit de lezing is gekomen, hieronder een samenvatting van de meest relevante dingen voor mij en mijn gezondheidstoestand die er vandaag zijn besproken...

Dr. Matthanja Bieze uit het AMC gaf de lezing over ‘goedaardige tumoren’ betreffende een onderzoek dat inmiddels bijna is afgerond. De soort tumoren waar ik aan lijd heet ‘Hepatocellulaire adenomen’ en zijn zeer zeldzaam. Bij mannen komt het bijna nooit voor (bij de arts die de lezing gaf zijn maar 2 mannelijke gevallen bekend) en bij vrouwen zal ook maar 30 á 40 op de 100.000 vrouwen die de pil gebruikt ooit last krijgen van deze tumoren (omgerekend is dat zo’n 0,03%). Kortom ik ben een zeldzaam geval, maar goed dat wisten we al! Van deze tumoren zal uiteindelijk 1 op de 3 gaan bloeden, recentere uitslagen laten zelfs een percentage van 60% zien. Wanneer deze levertumoren groter zijn dan 5cm (wat bij mij het geval is) is de kans dat deze uitgroeien tot kwaadaardige tumoren bij vrouwen 1,5%. De pijn die ik nu voel zal ik zeer waarschijnlijk de rest van mijn leven blijven houden. Bij iedere bloeding maar ook bij het krimpen en groeien van de tumoren (want ja dat laatste kan ook nog altijd voorkomen, ook nog jaren later) zal ik pijnsteken voelen en kleine bloedingen komen regelmatig bij dit soort tumoren voor. Echter is het wel zo… Hoe langer je bloedingsvrij bent des te minder kans heb je op meer bloedingen in de toekomst. Uit onderzoeken komt duidelijk naar voren dat wanneer je steroïden of een zwaardere pil hebt geslikt (dat laatste was bij mij het geval in verband met mijn Endometriose) de kans op dit soort adenomen groter is. Ook blijkt dat de hoeveelheid bloedingen die je hebt niet in verhouding staat met je lichaamsgewicht. Het is wel zo dat mensen met een hoog BMI over het algemeen meer heftigere bloedingen hebben maar dit heeft verder dus niet zozeer invloed op de hoeveelheid pijn. De bloedingen en daarbij behorende pijn werd omschreven als “branderig, scherp, snijdend en beangstigend”. Bloedingen, lichte en zware kunnen soms wel tot 3 maanden duren dus dat verklaard de periodes van meer pijn. Dit zijn gewoon als het ware weer nieuwe bloedingen die op zich niet gevaarlijk hoeven te zijn maar wel voor veel extra pijn zorgen. Bloedingen hebben gelukkig niks te maken met het wel of niet kwaadaardig worden van de tumoren dus dat is wel een beetje een geruststelling. In het geval van een erge bloeding, eentje zoals die ik toen heb meegemaakt op 25 oktober 2011, heb je gelukkig nog wel even de tijd voor het echt kritiek wordt zoals we die dag ook wel hebben gemerkt. Binnen een uur moet je in het ziekenhuis zijn en met een bloedtransfusie is alles dan nog maximaal 5 uur te rekken tot de dood echt nabij is. De operatie die bij mij die nacht is uitgevoerd is alleen mogelijk bij tumoren van 8 á 9 cm of kleiner dus ik was echt een grensgeval. Weer even een extra reminder dat ik door het oog van de naald ben gekropen dus… Tumoren links in de lever bloeden minder vaak maar heb je vaak wel meer pijnklachten van. Er zijn 4 subtype tumoren van leveradenomen. Het ontstekingstype, vettype, B-catenin (de kwaadaardige vorm) en nog de niet te classificeren soort. Het tweede type komt het meeste voor bij diabetes patiënten (want blijkbaar loop je als diabetes patiënt ook onder bepaalde omstandigheden een verhoogde kans op dit soort levertumoren dus ik heb het risico zeg maar dubbel op door mijn diabetes en baarmoederlijke problemen) maar is ook het minst gevaarlijk. Welk type je hebt is alleen te zien op een MRI welke ik nog niet gehad heb dus het is voor mij onduidelijk aan welk type ik lijd. Gezien mijn diabetes zou het wellicht om een vettype kunnen gaan en gezien de risico’s en ernst van de zaak lijkt het eigenlijk meer op een ontstekingstype (overigens is het wel zo dat tumoren in combinatie met diabetes over het algemeen de minste kans hebben kwaadaardig te worden dus dat is wel wat goed nieuws). Hoe dan ook zijn in mijn geval alle vormen erfelijk dus dat is wel iets om rekening mee te houden (niet dat ik anders aan kinderen krijgen dacht hoor maar goed). Bij tumoren kleiner dan 5cm is nog altijd het advies blijven monitoren maar voor zover mogelijk niet ingrijpen tenzij er een verhoogd risico is op bloedingen. Bij tumoren groter dan 5cm is ingrijpen nog altijd het advies maar daar begint men nu ook op terug te komen. De risico’s van een operatie zijn namelijk erg groot en de verbetering die daarna optreedt is nihil. Ervaringen van andere lotgenoten leert dus ook dat ingrijpen zelden de voorkeur heeft en helemaal gezien mijn gezondheidssituatie is en blijft dat gewoon eigenlijk geen optie (bij de mogelijke operatie zou er namelijk een snede over de gehele breedte van mijn buik komen en moeten ze ook door spierweefsel e.d. snijden, het herstel in het ziekenhuis is meestal meerdere weken en de revalidatie daarna is erg zwaar en pijnlijk, pijnklachten worden er nauwelijks minder van omdat de ingreep zo zwaar en heftig is). Er zijn wel nog enkele mogelijke behandelingsvormen die niet tot een zware operatie behoren. Zo kan RFA misschien nog een optie zijn, dit is via een naald met soort van radiogolven een ‘magnetron-idee’ creëren waarbij de tumoren ook kunnen wegbranden. Dit is echter bij tumoren groter dan 3,5cm in de meeste gevallen niet echt mogelijk dus… Wat betreft pijnbestrijding heb ik wel nog wat nieuwe adviezen gekregen. Op dit moment slik ik diclofenac in combinatie met paracetamol met codeïne maar vaak heeft dit niet voldoende effect. Het advies van deze arts is dus ook om pijn dosering van paracetamol op te hogen, meer dan verdubbelen om zodoende een goede basis over de gehele dag te hebben. Verder moet ik dit dan aanvullen met niet diclofenac maar tramadol, een vorm van morfine die ik inmiddels ook al in huis heb. Dit heeft op de lange termijn minder gevolgen voor me en werkt waarschijnlijk beter dan wat ik nu gebruik. Het idee om vanaf nu dagelijks morfine te gaan slikken beangstigt mij wel een beetje maar goed van deze pijn nu alsmaar word ik ook helemaal gek dus het is het proberen waard denk ik. Wat betreft de toekomst zijn er helaas weinig vooruitzichten om naar uit te kijken. De tumoren kunnen slinken maar ook weer groeien, de pijn kan minder worden maar ook uiteindelijk weer erger worden en aan dit alles is helemaal niks te doen. Er is een ‘Palm Trial’ bezig naar de gevolgen van zwangerschap bij leveradenomen. Dit brengt namelijk de nodige risico’s met zich mee maar is voor mij toch gezien mijn andere gezondheidsproblemen geen optie waarschijnlijk dus dat onderzoek heeft weinig invloed op mij. Ook is er nog de ‘Silver Trial’ bezig welke onderzoekt wat voor effecten het heeft om te emboliseren bij tumoren groter dan 5cm en vervolgens 3 maanden later te opereren. Hoe dan ook de uitslagen van die onderzoeken zullen nog wel even op zich laten wachten dus dat blijft afwachten. Wat betreft mijn vermoeidheid en slapeloosheid problemen werden er ook nog wel wat nieuwe inzichten gegeven deze lezing. Ik heb natuurlijk al CVS (Chronisch Vermoeidheid Syndroom) en in combinatie met mijn Diabetes type 1, Endometriose en Pubertas Preacox zorgt dit voor de nodige vermoeidheidsverschijnselen. Echter heeft mijn lever hier dus ook klaarblijkelijk flinke invloed op… Zo blijkt volgens de arts zo’n 50% van de patiënten ernstige vermoeidheidsklachten te hebben al is dit niet wetenschappelijk aangetoond. De persoon die over het lotgenoten contact gaat bij de Leverstichting wist echter te vertellen dat zo’n 99% van alle mensen lijdt aan ernstige vermoeidheidsklachten al is dit dus in geen van alle gevallen bewezen. De klachten kunnen immers verschillende oorzaken hebben maar feit dat zo verschrikkelijk veel mensen hier last van hebben met leveradenomen zegt natuurlijk genoeg. Op basis van leveradenomen worden mensen dus ook in sommige gevallen afgekeurd en de ervaringsverhalen van andere leerde dat zij ook na een dag werken of inspanning meestal eerst enkele uren het bed in duiken voor zij de rest van de dag verder kunnen doorkomen. Het slapen ’s nachts ging ook bij lang niet iedereen even goed. Dit komt omdat de stofwisseling ’s nachts het meest actief is en hierdoor heb je dan extra veel pijn aan je lever. Verklaart dus ook mijn problemen op dat gebied. Is fijn om te horen dat ik niet de enige ben die dit doormaakt maar het feit dat hier niks aan te doen is maakt je wel flink moedeloos soms.

Dit soort lezingen zijn altijd weer zo een moment dat je flink met je neus op de feiten wordt gedrukt… Je ‘kop in het zand steken’ is er niet bij met het horen van dit soort berichten. Sommige dingen zal ik gewoon nooit meer kunnen/mogen doen mijn hele leven lang niet meer, en bepaalde klachten zal ik ook nooit meer vanaf komen. Mijn ziektes en gezondheidsproblemen zullen een negatief op mekaar blijven hebben en het is en blijft roeien met de riemen die ik heb. Kans op wat verbetering is er gelukkig nog wel, maar helaas niet veel. Kortom ik moet het doen met wat ik heb, en er maar het beste van maken! De meeste dagen lukt dit inmiddels gelukkig ook wel, maar ik zal altijd dat gevoel blijven houden dat ik aan een zijden draadje hang. Met alles wat er in mijn lichaam speelt zou ik iedere dag eigenlijk als een cadeautje moeten zien. Deels doe ik dit ook wel hoor, want ik heb de afgelopen jaren maar al te goed geleerd het beste uit de dagen te halen en te genieten van de kleine dingen des levens. Maar feit dat ik vele dagen gewoon weinig anders kan dan meer dan 50% van de tijd op bed liggen en verder alleen wat achter de pc zitten en tv kijken is soms ook wel erg frustrerend, juist als je dit allemaal weet (want dan wil je meer de dag ‘plukken’ eigenlijk het liefst). Maar we moeten door, ik moet door en ik heb nog genoeg toekomstplannen en dromen waar ik me op kan blijven focussen dus dit doe ik dan ook. Gewoon blijven genieten van mijn beestenbende dus, hoop houden voor de toekomst en kracht en energie halen uit die kleine dingen in het leven. En zo gaan we gewoon weer door…
Overigens heb ik naar aanleiding van deze lezing wel besloten toch ook even contact op te nemen met het AMC over hun behandelingsvormen daar. Hun 6 maandelijkse en jaarlijkse controle technieken zijn namelijk anders dan in Groningen en Zwolle en passen wellicht beter bij mij. Aangezien Amsterdam, Groningen en Rotterdam de koplopers zijn op het gebied van levertumoren maakt het op zich niet uit in welk van die 3 ziekenhuizen ik mij laat behandelen en ik wil natuurlijk wel zorg wat goed bij mij past dus dat vind ik het nakijken wel waard. Maar goed nieuwe onderzoeken staan pas weer volgend jaar op de planning dus dat wordt nog vervolgd.
Als afsluiter nog even een grappige quote om het allemaal wel een beetje luchtig te houden… Op advies van de arts ben ik dus vandaag begonnen met de tramadol en de bijwerkingen voel ik op z’n zachts gezegd flink. Mijn moeder zegt net daarom dus ook: "Eigenlijk wel erg dat mijn dochter stoned is geworden op mijn aanraden... Als mensen al niet dachten dat ik en hippe moeder was dan ben ik het nu wel!" Hahaha, LOL! Nu hopen dat het spul ook goed z’n werk doet tegen de pijn en de bijwerkingen gauw verminderen!

Vrijdag 30 november 2012

Gisteren zijn we naar Ouwehands Dierenpark geweest. We hebben het erg gezellig gehad en de meiden hebben ook hun ogen allemaal uitgekeken volgens mij. De witte leeuwen waren toch wel het hoogtepunt van het hele park voor ons... Die op een gegeven moment doorkregen dat we honden mee hadden en ons vervolgend het hele verblijf rondom hebben meegevolgd. Met name de Shelties vonden ze erg interessant volgens mij alhoewel er ook wel een interesse was voor Elphaba hoor. Die zat op het laatst dus ook zo erg te trillen dat we maar weg zijn gegaan bij het verblijf want het werd die kleine meid allemaal echt iets te spannend hoor. Hihi!

Zondag 25 november 2012

Gisteren deden Elphaba en ik mee aan Winner Amsterdam 2012. We kregen een ZG van de keurmeester.

Zondag 18 november 2012

Onze meiden zijn gebruikt voor heuse 'ras-waakborden'. Vanaf nu kan iedereen met een Chinese Naakthond (Powderpuff), Sheltie of Chihuahua een 'hier waak ik'-bord kopen met daarop onze Elphaba, Eevee of Ashley. Benieuwd? Neem dan snel een kijkje op deze site...

Woensdag 31 oktober 2012

Vandaag was weer zo een typische dag in het Special Princess huishouden… Gevuld met pech! We zijn namelijk net terug van de dierenarts met Abby en Eevee.
Voor de mensen die niet mijn Twitter en/of Facebook volgen… Vannacht ging het opeens niet goed met Abby. De afgelopen dagen was ze al hangerig en niet lekker maar dat had Elphie ook, beide gepaard met diarree en overgeven hier en daar. Een virusje maar niks ernstigs. Gisteravond was Abby ook heel sloom en levenloos opeens echter. Ze leek de trap niet meer zelf op te kunnen maar liep toen ik haar kwam ophalen opeens toch achter me aan. Eenmaal boven stortte ze in, moeilijk te omschrijven gedrag maar niet goed in ieder geval. Mijn moeder en ik zijn beide een tijdje bij ‘r gebleven (en de honden slapen bij mij op de kamer dus ik heb ‘r de hele nacht goed in de gaten gehouden) maar vanmorgen was haar gedrag nog niet verbeterd. Ze was wel vrolijk en kon ook gewoon commando’s opvolgen enzovoorts maar alles leek in slow motion te gaan en haar gedrag was op z’n zachts gezegd vreemd te noemen. Nu voor de mensen die dit niet weten, Abby heeft (een best wel heftige vorm van) epilepsie (sinds april vorig jaar) dus we waren de afgelopen dagen gezien haar gedrag al bang voor een aanval en nu na vannacht helemaal natuurlijk. In de ochtend hebben we dus meteen een afspraak gemaakt bij de dierenarts voor in de namiddag.
Laten op de dag bleek Eevee (inderdaad Abby’s dochter) de dierenarts ook nog eens nodig te hebben. Gelukkig geen aanval of zoiets dergelijks hoor in haar geval! Maar waarschijnlijk een misstap want na het rusten vanmiddag liep ze opeens mank. Kortom het werd een dubbele afspraak.

Vanmiddag echter, een uur voordat we de afspraak bij de dierenarts gepland hadden staan verbeterde Abby opeens aanzienlijk. Begon ze te blaffen en springen en kwam ze zelfs met een bal aan in de tuin. Sindsdien is ze ook weer de oude vertrouwde Abby, gelukkig!
De dierenarts heeft haar helemaal nagekeken en kon niet precies zeggen wat het nu was. Het kan inderdaad een kleine aanval zijn geweest, een lichte die lang heeft geduurd. Dit is zeker gezien onze omschrijving van haar gedrag mogelijk, maar het kan ook pijn zijn geweest want ook zij reageerde op enkele dingen tijdens het onderzoek. Pijn aan de achterpoot of buik.
Eevee is ook helemaal nagekeken en de dierenarts denkt bij haar aan een verrekte spier of kruisband of zoiets dergelijks. Ze had wel een pijnreactie maar niet een heel heftige gelukkig. Ze heeft een pijnstillende injectie gehad en moet de komende 5dgn volledige rust nemen.
Voor de zekerheid heeft Abby ook wat pijnstilling gehad, dit hoeft in haar geval in principe niet meer herhaald te worden maar mocht ze nu morgenavond weer last krijgen dan mogen we haar nog een pijnstiller geven (want dan kwam haar vreemde gedrag waarschijnlijk van de pijn). Eevee heeft wel voor een aantal dagen pijnstilling en indien bij haar binnen een week geen verbetering optreed moeten we foto’s laten maken want dan is het wellicht iets ernstigers.

Vrijdag hebben we weer contact met de dierenarts over beide meiden. Aangezien het bij Abby onduidelijk is of het een pijnreactie of aanval was moeten we die gewoon extra goed in de gaten houden nu, gewoon de epilepsie medicatie geven zoals altijd en haar verder haar welverdiende rust geven. Dus… Het is weer een lekkere ziekenboeg hier! Maar goed voor nu lijkt het mee te vallen dus we mogen nog blij zijn daarmee denk ik (aangezien het geluk sowieso toch al niet vaak aan onze kant staat ;-)). Maar het was me het dagje wel weer hoor!

Donderdag 25 oktober 2012

Vandaag was het dan zo ver, de dag waar ik al tijdenlang tegenop zie... Al met al ben ik 'm redelijk doorgekomen, vooral door de hulp van Josien en haar jongens Puk en BeeGee (Abby's zoon) waarmee ik heerlijk heb kunnen wandelen vandaag.

Zondag 21 oktober 2012

Elphaba maakte vandaag haar debuut in de Jeugdklasse op Int. hondententoonstelling 'De Utrecht'. Het was erg zenuwslopend maar uiteindelijk zijn we met een prachtig resultaat thuisgekomen. Namelijk een 3e plaats Uitmuntend!

Zaterdag 6 oktober 2012

Vandaag vond de Ijsselshow plaats, voor de allereerste keer buiten. Absoluut geen succes als je het mij vraagt! Ik deed mee met Elphie en we behaalde een 1. B. Nadien hebben we nog gezellig met Elphaba's fokker bij ons thuis gegeten wat het einde van de dag een stuk geslaagder maakte dan het begin.

Dinsdag 2 oktober 2012

Het is feest! Zowel moeder als kinders zijn jarig namelijk... Abby werd gisteren 5jr oud en haar gehele tweede nest viert vandaag hun 2e verjaardag. Van harte gefeliciteerd dus ook Snowy, BeeGee, Sky, Kai'len, Mojo en natuurlijk onze eigen Eevee en mamsie Abby. Dat het maar een mooie verjaardag mag zijn voor allemaal!

Zondag 23 september 2012

Gisteren behaalde een van de Special Princess hondjes weer een mooie beker... Dit keer was het Snowy (Ambitious Phione Special Princess) en haar familie die een prachtige prijs in de wacht mochten slepen tijdens een vriendschappelijk behendigheidswedstrijdje op de hondenschool. Ze hebben het super gedaan, wat een topteam zeg. Van harte gefeliciteerd dan ook met deze mooie prijs!

Donderdag 20 september 2012

Vandaag ben ik eens lekker wezen puppyknuffelen... Nee er komt geen hondje bij hoor, wij hebben voorlopig onze handen vol aan onze 4 meiden! Maar even lekker genieten van wat spelende pupjes is altijd leuk natuurlijk. Dus toen we werden uitgenodigd door Thea & Addie de Jong van From Marmorea's Shelter (de eigenaren van Ledger, Eevee's vader) moesten we wel even vrij maken om langs te gaan. We hebben genoten van een gezellige middag omringt door Shelties, jong en oud en heel wat gezelligheid. Bedankt voor jullie gastvrijheid!

Zondag 16 september 2012

Gisteren deed Elphaba mee aan de kampioenschapsclubmatch van de rasvereniging. Ze deed het geweldig en werd bekroond tot 'Beste Puppy Teef' met een 'Veel Belovend' en een prachtig rapportje.

Maandag 10 september 2012

Gisteren was weer een mijlpijl in het leven van BeeGee. Jawel inderdaad 'Lightning Raichu Special Princess' die al heel wat moois heeft bereikt tot nu toe... Gisteren liep hij weer een behendigheidswedstrijd bij KC Kempen en hier behaalde hij op de 'Jumping' de 1e plaats en tevens zijn laatste Utje om door te promoveren naar de B1 klasse. Kortom in minder dan 6mnd tijd, nog voor zijn 2e verjaardag heeft hij de 3 benodigde Utjes behaald om in de B1 klasse te mogen lopen vanaf nu. Uiteraard zijn we dus weer vreselijk trots op BeeGee en zijn bazin Josien vanwege deze prestatie, gefeliciteerd jullie zijn een topteam!
Zie hieronder het winnende rondje en BeeGee met zijn prijs...

Dinsdag 4 september 2012

Afgelopen zondag heeft BeeGee 'Lightning Raichu Special Princess' weer meegedaan aan een clubmatch. Ik was nog even aan het wachten op de eerste foto's (dank daarvoor aan Jack Schroyen) dus vandaar dat ik het nu pas hier meld maar hij heeft het weer super gedaan hoor. Zijn rapportje zei het volgende;

"23 maanden oude reu die op dit moment voldoende in vachtconditie is. Mannelijk hoofd en kan de tiporen goed dragen. Mooi smal schedel en daarop volgoede voorsnuit. Goed gehoekte achterhand. Borst voldoende ontwikkeld. Goede voten en botstructuur. Achter correct gangwerken typisch en voor licht steppend."

De keurmeester was Dhr. Hochstenbach (een wisseling op het laatste moment) en BeeGee kreeg uiteindelijk de kwalificatie 3. Zeer Goed. Nou weer een prachtig resultaat voor dit jochie toch! We zijn trots op jullie, gefeliciteerd Josien en BeeGee.

Zondag 2 september 20120

Vandaag zijn we, net zoals vorig jaar, weer gezellig wezen 'blafzwemmen' met de meiden in het zwembad hier in de buurt. Elphaba en Eevee hebben samen met hun Sheltievriendin Lizzie een frisse duik genomen in het water.

Zaterdag 1 september 2012

Kleine meisjes worden groot... Vandaag is Elphaba voor het eerst loops geworden. Wat vliegt de tijd toch, alweer haast een volwassen meid met 7mnd!

Woensdag 29 augustus 2012

Vandaag ben ik voor mijn 2nd opinion in het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) geweest. Een ziekenhuis dat bekend staat als een van de beste op het gebied van levertumoren, vandaar ook dat we hier uiteindelijk naartoe zijn doorverwezen. De zorg die ik in Zwolle kreeg was absoluut goed maar we wilde toch graag de mening van de specialisten op dit gebied horen dus vandaar dat we deze afspraak hadden ingepland.
Aan het begin van de middag hadden we de afspraak gepland staan en uiteindelijk hebben we zo een 2 uur in het ziekenhuis doorgebracht. Een flink lange zit dus maar dit kwam door wat miscommunicatie met Zwolle waardoor nog niet alle gegevens juist waren bekeken. Uiteindelijk was de uitslag als volgt… Op de vorige scan kon weinig gezien worden, de bloedingen waren nog erg aanwezig en hierdoor kon moeilijk ingeschat worden om hoeveel tumoren het ging en van welke grote. Inmiddels is dit beter te zien maar helaas zijn nog steeds niet alle bloedingen verdwenen. Dit is op zich niet vreemd, want ik was er natuurlijk ook zeer slecht aan toe toen der tijd. Maar goed is het zeker ook niet dus het is wel iets om in de gaten te houden voorlopig, maar niets alarmerends op dit moment. Naar schatting is de grootste tumor nu zo’n 5cm, dit is dus aanzienlijk kleiner dan de vorige keer MAAR omdat de vorige keer de bloedingen nog zo heftig waren is niet met zekerheid te zeggen of dit niet de vorige keer ook al het geval was (dat hij groter is geschat vanwege de omliggende bloedingen). Hoe dan ook 5cm is nog steeds te groot dus daarmee was meteen ook het nieuws minder goed. Maar er lijkt wel verbetering in te zitten, dus ze hebben nog altijd de hoop dat de tumoren uit zichzelf langzaamaan zullen slinken.
Het plan van aanpak is dus weer 6mnd wachten waarna ik weet een scan zal krijgen om te zien hoe het er dan allemaal voor staat. Wel is de kans dat de tumoren kwaadaardig worden gezien hun huidige formaat nog kleiner dan voorheen dus dat is wel erg goed nieuws, dat het zich ontwikkeld tot kanker is dus erg klein.
Wel kreeg ik helaas nog wat minder leuk nieuws te horen… Ik zal voorlopig niet en misschien ook wel nooit meer niet kunnen paardrijden of andere contactsporten kunnen doen. Een verkeerde klap tegen mijn lever kan namelijk nieuwe bloedingen veroorzaken, iets waarvoor mijn moeder al bang was vandaar dat zij mij dit al maandenlang verbied, en vandaag hebben we dus ook de bevestiging gekregen. De letterlijke woorden van de arts waren “het is misschien laf maar ik zou persoonlijk niet het risico nemen op een paard te stappen met de kans dat je er af valt”, dus… Dit was wel weer een bevestiging dat de dreiging echt serieus is en het gevaar absoluut nog niet is geweken. Maar hij zei ook dat ik verder gewoon moest blijven leven en doen wat ik leuk vind, want de kans op nieuwe bloedingen is dan wel aanwezig maar niet iets om continu bij stil te moeten staan. Dus dat ga ik dan ook maar gewoon doen. De komende 6mnd weer voort zoals ik de afgelopen 6mnd deed, en daarna zien we wel weer verder! Mijn pijnstillers mag ik tot die tijd gewoon blijven gebruiken, is ook heel normaal dat ik nog altijd zoveel pijn voel gezien de bloedingen en het formaat van de tumor(en) dus daar zal ik gewoon mee door gaan en zo moet het wel lukken dan hè. Moet maar, is niet anders.
Niet zozeer slecht nieuws dus, ook niet goed. Maar zoals ik al had verwacht eigenlijk… Weinig verandering te melden.
Of ik ga overstappen naar Groningen uiteindelijk ben ik nog niet over uit, de nieuwe afspraken staan wel al gepland maar ik ga er nog even goed over na denken welke weg ik verder wil gaan bewandelen. Hoe dan ook bij beide ziekenhuizen denk ik dat ik goed zit, dus daar zal het niet aan liggen.

Maandag 27 augustus 2012

Een leuk filmpje van Sky's vakantie is online geplaatst, beleef al zijn avonturen hieronder...

Zondag 22 juli 2012

Vandaag was het dan eindelijk zover, ‘Catherine’s Dag’ vond plaats…

En dan nog het bijzondere nieuws dat ik te melden heb, laat ik in eerste instantie even niks zeggen en iedereen doorverwijzen naar het filmpje hieronder.

Ja mensen dit is echt waar... Abby's dochter Sterre (Blissey - bijna 3jr oud) heeft met de komst van een stel kittens in het huishouden spontaan moedergevoelens ontwikkeld. Ze zoogt de kittens nu al enkele weken en heeft ook daadwerkelijk flink wat melk te geven. En de kleintjes zijn er dol op zo te zien! Sta er zelf ook versteld van, geweldig is dit echt gewoon. Dachten we dat haar moeder al een schat was op ouderlijk gebied, Sterre spant blijkbaar echt de kroon.

Wat een geweldig verhaal is dit zeg!

Vrijdag 20 juli 2012

Och wat is Kai'len toch mooi zeg! Hieronder nog een leuk filmpje van 'm...

Donderdag 12 juli 2012

Er staan weer wat leuke nieuwe kiekjes van BeeGee online.

Zaterdag 7 juli 2012

Vandaag was het dan eindelijk zover... Mijn allereerste show met Elphaba. En wat deed ze het super! Ik kan het dan ook niet laten om hier meteen al de uitslag te publiceren, namelijk een 1e plaats 'Veel Belovend' en de titel 'Beste Baby'. Super trots ben ik natuurlijk op mijn kleine meid!

Ook Cheeta (Chikorita) was vandaag overigens aanwezig bij de clubmatch en zij sleepte een prachtige 2e plaats 'Zeer Goed' in de wacht, gefeliciteerd Joukje en Cheeta!

Woensdag 27 juni 2012

Eerst even wat leuk nieuws… Vandaag heb ik mijn extra Fundle voor de meiden binnen gekregen. Nu Ashley’s hernia weer begint op te spelen en ze hier weer meer last van heeft dan voorheen, plus daarbij het telkens tillen van Elphaba aangezien die nog te jong is voor lange wandeling doet onze ruggen niet bepaald goed. We hadden dus een oplossing nodig maar een nieuwe Fundle is zo duur. Na een zoektocht op Marktplaats kwamen we echter een erg mooi koopje tegen dus na wat over en weer gemail werd deze gisteren opgestuurd. En zie hier het eindresultaat, de meiden en hun nieuwe tas(sen)! Nu kunnen we er weer lekker tegenaan met alle 4 de meiden tijdens onze wandelingen.

En dan nog de gezondheidsupdate… Vandaag hebben we de ‘ervaringsdeskundige’ van de leverstichting gesproken en daar is best wel wat informatie uit voort gekomen. Ik zal even proberen zo kort maar ook duidelijk mogelijk uit te leggen wat zij ons heeft verteld…
Kort maar bondig komt het er op neer dat zij ons absoluut aanraad over te stappen naar het UMCG en dus weg te gaan uit Sofia. Hoe erg ze ook hun best voor me doen in Zwolle ik krijg daar niet de best mogelijke zorg.
De situaties waar zij ervaring mee heeft zijn wel minder gecompliceerd en ernstig als de mijne, wat natuurlijk eigenlijk nog meer reden is om voor een 2nd opinion naar Groningen te gaan. Ze kon me weinig vertellen over mijn toekomst, is zelf ‘nog maar’ 5jr patiënt van deze aandoening en dus in een minder heftige vorm dus of ik ooit van de pijnstillers af kom e.d. valt nog nauwelijks iets over te zeggen. Wel vertelde ze ons over studies die momenteel gaande zijn naar de oorzaak en eventueel zelfs genezing van alhoewel ze hier nog wel in een beginstadium mee zijn.
Ze vertelde dat bij tumoren boven de 5cm er altijd ingegrepen moet worden (wat we natuurlijk al wisten) maar dat zij ook niet precies wist wat de gang van zaken was bij eentje van rond de 8cm aangezien dit wel erg groot is. Daarbij komt mijn diabetes en endometriose natuurlijk ook nog eens kijken, hormonen, die voor flink wat problemen kunnen/zullen zorgen dus zij zei ook dat in principe bij ieder arts de voorlopige behandeling nog afwachten is. Echter kunnen ze wat betreft pijnstilling en controle (op dat ze niet kwaadaardig worden met de tijd) meer bij specialistische ziekenhuizen doen dus vandaar de aanbeveling om hier naartoe over te stappen. In Zwolle ben ik nu een zeldzaam geval, zeer bijzonder dus ze doen hun uiterste best voor me want ik ben een leerproject voor zelfs de meest ervaren chirurgen en leverspecialisten. Maar dit, ondanks het feit dat ze samen werken met het UMC, staat natuurlijk niet gelijk aan de specialistische zorg die je daar krijgt in het instituut dat de onderzoeken naar deze aandoening doet op dit moment.
Dus… We hebben besloten dat ik in ieder geval voor een 2nd opinion naar Groningen ga. Ik wil weten wat zij te zeggen hebben over mijn situatie en plan van aanpak niet alleen op het gebied van mijn lever maar ook op het gebied van die klachten in combinatie met mijn endometriose. Dit betekend dat ik geen scan meer laat doen in Zwolle, aangezien Groningen dit allemaal bij hun gedaan wilt hebben, dus dat ik daar nu eerst achteraan gaan. Die gegevens kunnen dan immers altijd weer teruggestuurd worden naar Zwolle die daar wel genoegen mee zullen nemen. Op welke termijn ik in Groningen terecht kan is nog onduidelijk maar daar gaan we nu zo snel mogelijk achteraan dus dat horen we binnenkort. Ik verwacht er niet al te veel van want ik weet dat gezien mijn complexe situatie de prognose niet bepaald rooskleurig is voor de komende periode, ik heb nog een lange weg te gaan maar goed de best mogelijk zorg is dan wel waar ik naar streef natuurlijk dus hopelijk krijg ik die uiteindelijk. En dan kunnen we daarna aan de strijd beginnen tegen mijn baarmoeder…

Dinsdag 26 juni 2012

Weer even een gezondheidsupdate wat mij betreft voor diegene die dat graag willen weten... Vandaag wat dingetjes besproken met de chirurg over de scan en ook een eventuele 2nd opinion in Groningen. Krijg een recept voor een soort van morfine in verband met mijn endometriose (diclofenac werkt nauwelijks meer zodra dit opspeelt met alle gevolgen voor mijn lever en baarmoeder van dien) dus daar ben ik erg blij mee, hoop dat ik er wat aan heb. En verder hebben we besloten nog even de scan af te wachten wat betreft de 2nd opinion, de kans dat de tumoren op korte termijn kwaadaardig worden is klein dus eerst maar eens zien wat daar uit komt. Ook tijdens mijn research nog een reden gevonden waardoor ik niet zwanger kan worden die ik nog niet wist, ben ik eigenlijk wel blij mee want ik nog een extra reden om de gynaecoloog ter zijnde tijd te overtuigen van een hysterectomie wanneer ik klaar ben voor die operatie.
Daarna puppycheck met Elphaba gehad, ging ook allemaal prima (kleine meid weegt nu 4,6 kilo) dus dat zit er ook weer op voor deze maand.

Zondag 17 juni 2012

Dit weekend was BeeGee hier met zijn maatje Puk en bazin Josien, zij hebben hier gelogeert en wat een dolle boel was het zeg.

Zaterdag 9 juni 2012

Vandaag heb ik meegedaan aan een fotografieworkshop in Dierenpark Amersfoort.

Zondag 3 juni 2012

We zijn net terug van de NSV Jongehondendag en… De Special Princess pups hebben weer wat prijzen binnengesleept hoor! Vorige keer won Sterre (Blissey) de ‘meest opmerkelijke Sheltie’ prijs in haar klasse en dit jaar was het Snowy (Ambitious Phione Special Princess) die met deze eer mocht strijken. En dat was nog niet alles want nestbroertje Sky (Prince Manaphy Special Princess) heeft vandaag de titel ‘meest leuke Sheltie’ van zijn klasse gewonnen. Gefeliciteerd aan alle eigenaren nogmaals, jullie deden het super! En ook nog een erg leuke andere verassing was dat Sterre (de hierboven genoemde ja een dochter van Abby uit haar 1e nestje) aanwezig was op de dag en we die dus na 2jr tijd eindelijk weer eens heerlijk hebben kunnen knuffelen. Ze was zo blij ons te zien, och wat was het een genot om die meid weer even te kunnen knuffelen! Het was een heerlijke dag vandaag.
En dan nog wat leuk nieuws… Want Sterre’s eigenaresse vertelde me dat Sterre vorige week ster-examen heeft gedaan in behendigheid. Zij zijn niet zo van de officiële wedstrijden maar beoefenen wel op zeer hoog niveau behendigheid en dogdance en niet zonder mooie resultaten dus. Want Sterre is tijdens haar behendigheidsexamen van de week als eerste geëindigd met zeer mooie resultaten. Nog zo een werklustig dametje dus, heerlijk! Dus ook bij deze Desiree gefeliciteerd met dit goede werk!

Zaterdag 2 juni 2012

Vandaag had ik de jaarlijkse ‘Spelletjesdag’ op de hondenschool (Dog Eyes). We hebben het erg leuk gehad en zelfs nog een prijs gewonnen door bijna het exacte aantal hondenkoekjes in een pot te raden. Leuk cadeau voor de meiden dus! En de middag werd nog eens extra leuk afgesloten door een berichtje van Josien, de eigenaresse van BeeGee. Zij heeft namelijk vandaag haar 2e Utje in de wacht gesleept met BeeGee en is dus nu nog maar 1 Utje verwijderd van de B-klasse (en dat na pas 7 wedstrijden)! Van harte gefeliciteerd weer Josien met deze prachtige resultaten, ook maatje Puk viel overigens in de prijzen dus vandaag was echt een topdag voor die jongens (BeeGee werd 1e op het ‘Vast Parcrous’, 1e op de ‘Jumping’ en 2e op het ‘Spel’ in de A-klasse, Puk werd 2e op het ‘Vast Parcours’, 6e op de ‘Jumping’ en 3e op het ‘Spel in de B-klasse)…

Zaterdag 26 mei 2012

Vandaag was weer een dagje in het teken van de honden. Het betrof een bezoekje aan een show waar we Elphie’s fokker bezochten en een bezoekje aan een wedstrijd van BeeGee waar hij een 2e plaats U in de wacht sleepte (en nee dan heb ik het niet over een zelfde soort wedstrijd). We zijn dan ook super trots op BeeGee en Josien, GEFELICITEERD!

Het vast parcours rondje!

(Alle gewonnen bekers tot dusverre, de beker rechts is van dit weekend)

Woensdag 23 mei 2012

Pff… Nou ik ben terug van behendigheid hoor. Nou laat me jullie een ding vertellen dat is geen sport om met 30 graden Celsius buiten te doen, LOL. Maar wat hebben moeder en dochter een lol gehad zeg! We waren er met alle meiden (meteen weer een goed socialisatie momentje voor Elphaba) maar vanwege de hitte waar Eevee al nooit zo goed tegen kan heb ik met zowel Abby als Eevee gelopen (Abby keek zo verdrietig toen ze niet mee mocht doen dat ik dacht laat ik toch maar even een poging wagen). Ze deden het super, zeker gezien de weersomstandigheden al was de les natuurlijk wel wat aangepast naar de temperaturen. Kijk alweer uit naar de volgende les met hopelijk ietwat koeler weer. Denk dat ik met zowel Eevee als Abby ga lopen (gewoon voor de lol) zie ik wel hoe het gaat (en dan doe ik met Abby gewoon niet alles zoals de schutting bijvoorbeeld want dat vindt ze doodeng, en kan/ga toch geen wedstrijden met haar lopen dus waarom zou ik haar dan dwingen). Voor de rest van de dag ben ik van plan om… Helemaal niks te doen behalve voor de ventilator zitten/met mijn voeten in het zwembadje buiten zitten en rustig aan doen! Heb net mijn pijnstillers ingenomen dus die moeten zo werken, kan ik de rest van de avond er weer tegenaan (want poeh zeg wat voel ik mijn lever en rus nu, logisch ook natuurlijk want mijn ochtend dosering is inmiddels alweer uitgewerkt dus ik had ook mijn nieuwe dosis weer nodig natuurlijk). De meiden zijn ook goed uitgeput dus wordt een rustig avondje denk ik…

Toch nog even een extra nieuwsbericht vandaag want zojuist kreeg ik de link doorgestuurd van het item dat gisteren gedraaid is op de hondenschool van BeeGee (en zijn bazin Josien). Zij mochten voor de tv wat kunsten vertonen om de hondenschool meer aandacht te geven. Zie hieronder het item (op ongeveer 8 en een halve minuut is BeeGee in actie te zien, lekker ondeugend zoals altijd, hihi)...

Maandag 21 mei 2012

Elphaba's persoonlijke filmpje is eindelijk af en te vinden op haar eigen pagina!

Zondag 13 mei 2012

Zoals men wel weet is BeeGee inmiddels flink druk in het behendigheidscircuit. Hij heeft al meerdere wedstrijden er op zitten en telkens weer met prachtige resultaten. En zo ook vandaag... Zo werd hij 1e met een foutloos rondje tijdens het spel-parcours van de wedstrijd! Van harte gefeliciteerd Josien & BeeGee, ga zo door want jullie doen het super. We komen zeker binnenkort weer eens een keertje jullie live bewonderen op een wedstrijdveld.

Woensdag 2 mei 2012

Heb zojuist een heerlijke tijd gehad met de meiden in de achtertuin. Het is zo een lekker weertje dat we besloten hier nog wat meer van te genieten deze avond. Elphaba is weer in de vijver gekukeld, McDreamy probeerde de schutting op te vreten, de meiden hebben de cherrytomaatjes als nieuwe prooien om mee te spelen ontdekt… Kortom kort samengevat een heel normaal avondje hier in ons huishouden, LOL.

Zondag 22 april 2012

Vandaag weer even gezellig visite gehad van Sky en zijn familie. Wat is die vent toch prachtig zeg en vooral ook zo lief… Ben helemaal smoor! Heb alleen zo gezellig zitten kletsen dat ik helemaal vergeten ben foto’s te maken, dom hè ik als fotografie verslaafde?! Nou ja volgende keer beter dan maar. Was in ieder geval erg leuk om die heerlijke jongen weer even te zien en de meiden vonden het ook wel gezellig volgens mij (alhoewel Eevee wel ‘haar baby’ soms ietwat te veel beschermde). Altijd leuk om de puppekinderen weer even te zien hè…

Zaterdag 21 april 2012

Vandaag had Abby’s zoon/Eevee’s nestbroer zijn allereerste officiële behendigheidswedstrijd. Na zijn debutanten match vorige maand was het dan nu eindelijk tijd voor het echte werk. En met succes want tijdens zijn allereerste rondje (spel) liep hij al foutloos en werd hij 3e! Daarna volgde nog 2 (jumping & VP) ook erg mooie rondjes waarvan de eerste een 9e plaats werd en de ander een disk dus iedereen was natuurlijk zeer tevreden met deze prachtige resultaten en dat voor zijn allereerste keer… Gefeliciteerd Josien & BeeGee, jullie zijn echt een super team!

Woensdag 18 april 2012

Toen ik enkele weken terug de nieuwe M&MD in de bus kreeg viel me meteen een advertentie op. En aangezien ik dit afgelopen weekend jarig was vond ik het wel tijd voor een leuk verjaardagscadeau voor mezelf… Vandaag is die binnen gekomen en ik maar vooral de meiden zijn er reuze blij mee! Zie hier ‘ons cadeautje’…

Dinsdag 17 april 2012

Door alle gebeurtenissen van gisteren (het afscheid nemen van Karstad, zie nieuwsbericht hieronder) en dit weekend (mijn verjaardag) is het er niet eerder van gekomen dit nieuws te melden dus dan nu bij deze… BeeGee had dit weekend weer een lesje bij de schapen en alweer ging het super, deze jongen blijkt er echt talent voor te hebben!

Oh ja en ik was helemaal vergeten te melden dat Abby’s bloeduitslagen bij haar laatste bloedonderzoek prima waren dus dat is mooi nieuws natuurlijk, de medicatie doet ook goed z’n werk en Abby is dus ook alweer sinds begin maart aanvalsvrij gelukkig. Duimen dat ze dit weer een tijdje (of liefst voor goed natuurlijk) volhoudt!

Maandag 16 april 2012

Elphaba heeft vanmiddag haar laatste puppyenting, rabies enting en een hele nieuwe ervaring bij de dierenarts meegemaakt (in het bijzijn van Abby die daar als morele steun was). Ze deed het geweldig, alleen een klein piepje op het eind maar dat was al na de entingen zelf dus dat had meer te maken met het vasthouden dan het prikje. Ze is alweer bijna een kilo aangekomen de laatste maand dus groeit snel! Alles zag er goed uit en er was een prachtige poolhond moeder zonder haar nestje die helemaal smoor was op Elphie, ze had ‘r het liefst helemaal gewassen zo lief… Nu gaan we over een maandje weer terug voor de maandelijkse puppycheck (tot ze 6mnd oud is) welke nieuw is bij onze dierenarts om pupjes te leren dat een bezoek aan de praktijk lang niet altijd ‘eng’ is (alleen wegen, gebitscontrole, etc). Ik ben in ieder geval super trots op onze kleine meid, ze was erg dapper vandaag!
En niet alleen bij de dierenarts. Want vanavond zijn we naar mijn manege geweest om ‘afscheid’ te nemen van ‘mijn’ lieve Karstad. De afgelopen jaren heb ik zowat iedere rijles op hem gereden, hij was echt mijn maatje. Sinds mijn ziekenhuisopname in oktober heb ik helaas niet meer kunnen rijden en voorlopig zit dat er ook nog niet in. Ik had de hoop op hem weer te kunnen starten ter zijnde tijd maar helaas, de natuur gaat z’n eigen gang en Karstad is de afgelopen maanden sneller achteruit gegaan dan verwacht. Dus mag hij met zijn 22jr (bijna dan) met pensioen en binnenkort heerlijk genieten bij een familie in Limburg. Gelukkig mag ik ‘m daar nog gewoon opzoeken dus echt vaarwel is het niet maar pijn doet het zeker wel. Wat zal ik die jongen missen en wat zal het vreemd zijn om uiteindelijk weer te starten met mijn rijlessen zonder hem. Helemaal gezien de band die we samen hebben… Het ga je goed jongen, was leuk je weer even te kunnen knuffelen vandaag!

Klik hier voor het artikel uit de Stentor en zie hieronder het afscheidsfilmpje gemaakt door dezelfde krant afgelopen weekend...

Zondag 8 april 2012

Vandaag had BeeGee zijn allereerste les in schapendrijven! Een jaar nadat zijn moeder het heeft uitgeprobeerd was deze kleine vent aan de beurt en hij had er duidelijk meer aanleg voor dan mamsielief (misschien een papastrekje, hihi)... Een natuurtalent ook al in dit geval, deze jongen is echt van alle markten thuis!

Donderdag 5 april 2012

Ik kreeg vandaag enkele leuke filmpjes van Snowy tijdens de behendigheid toegezonden, een compilatie van de filmpjes heb ik inmiddels gemaakt en is hieronder te zien.

Woensdag 4 april 2012

Oké puppycursus met Elphaba vanavond, tja wat moet ik daar over zeggen… Rampzalig is misschien een goede benaming, hahaha! Nee nou laten we het er maar op houden dat onze Elphaba het absoluut geen succes vond. Ja dan merk je opeens wel weer dat het geen Sheltie is hoor ;-). Ze vond het reuze spannend allemaal en keek haar ogen uit, zelfs kip wat ze normaal gesproken zo geweldig vind vond ze niks meer aan. En eenmaal thuis? Toen deed ze alles weer gewoon zoals vanouds, perfecte leerling is het dan. Kortom ik weet niet of puppycursus voorlopig wel zo een goed plan voor onze kleine meid is. Of beter gezegd ik weet niet of puppycursus op dit moment wel zo een goed plan is. Een Chinese Naakthond is toch een heel ander ras, een heel ander type dan een Sheltie die toch van nature een werkhond is. Het gaat allemaal iets langzamer bij deze ukkies en dat merkte we vandaag wel weer. Het begin is er zeker, maar dan wel thuis in haar eigen vertrouwde omgeving bij haar eigen vertrouwde roedel maar nog niet op cursus. We gaan de komende week dus maar eens even goed nadenken over ons plan van aanpak wat betreft de hondenschool want het moet natuurlijk wel leuk blijven voor onze kleine meid.

Zie hieronder, kijk maar ze kan het wel hoor!

Zaterdag 31 maart 2012

De afgelopen week zijn er weer meer dan genoeg leuke kiekjes van de meiden bij gekomen die verspreid hier op de site te vinden zijn, absoluut een aanrader dus!
Hieronder alvast een voorproefje...

Zaterdag 24 maart 2012

Dit filmpje vanmiddag gemaakt op weg terug naar huis na een gezellige visite in Amsterdam wil ik iedereen niet onthouden... Eevee is gewoon Elphaba's adoptie-moeder geworden!

Vrijdag 23 maart 2012

Vandaag kreeg ik weer eens heel wat leuke filmpjes van de eigenaresse van Snowy. Zij is met haar hele gezin ondertussen alweer een tijdje druk bezig met behendigheid en ze doet het ook echt super. Hieronder een leuke clip gemaakt tijdens de les gisteravond, meer videos zijn op de Youtube pagina van haar familie te vinden...

En dan nog even een korte update wat betreft Elphaba... Zij doet het nog steeds super en is vandaag samen met ons aan haar socialisatie buitenshuis begonnen. Voor het eerst een halsband en lijn om ging prima, ze liep in een keer mee te huppelen kwispelend en al achter Eevee aan. En ook in de dierenwinkel deed ze het super. Wel ietwat voorzichtiger dan op straat hier in de buurt maar goed dat komt allemaal nog wel. We hadden het er hier vandaag sowieso al over dat kleine Elphie in haar doen en laten gewoon veel meer te vergelijken is met een Sheltiepup van ongeveer 5wkn dan eentje van dezelfde leeftijd. In sommige dingen is ze gewoon nog echt een baby dus we doen het met haar allemaal ietwat rustiger aan dan met de Shelties toen der tijd. Alles rustig op z'n tijd dan zal deze meid vast uitgroeien tot een heerlijk sociaal, vrolijk en vrij hondje.

Donderdag 22 maart 2012

Gisteren was het dan eindelijk zover... We mochten onze kleine Elphaba ophalen!

Maandag 19 maart 2012

Vandaag ontving ik (puur bij toeval eigenlijk!) het volgende bericht van een fokker die helaas ook van dichtbij de vreselijke ziekte epilepsie heeft moeten meemaken in haar ras… “Bij het zoeken naar allerlei informatie over epilepsie kwam ik toevallig op het epilepsie-netwerk terecht. Ik kon er lezen dat er momenteel een groot internationaal onderzoek bezig is in verschillende universitaire faculteiten. Mensen die hieraan willen meewerken kunnen contact opnemen met Dr Liz Hansen van de universiteit van Missouri (USA) (http://www.canine-epilepsy.com/dnaresearch.html) of met Dr Lohi van de universiteit van Helsinki (http://www.koirangeenit.fi/in-english/projects/neurological-diseases/epilepsy/). Laat ons daarom allemaal samenwerken om die vreselijke ziekte uit ons eigen en andere rassen te verbannen!!!” Ik kan me hier alleen maar volledig bij aansluiten en hoop dat anderen die met deze verschrikkelijke ziekte te maken hebben (gehad) dit ook willen doen. Kijk aub naar de bovenstaande links als je een (stamboom) hond hebt met epilepsie zodat we hopelijk deze onderzoeken kunnen helpen en wellicht ooit het gen dat deze verschrikkelijke ziekte veroorzaakt kunnen vinden!

Toevallig hadden we vandaag toch al een afspraak bij de dierenarts op de planning staan vanwege Ashley. Door alle stress rondom Abby ging het met haar dit weekend ook bijna mis en had zij weer een lichte aanval en aangezien de dierenarts de vorige keer had gezegd dat wanneer dit weer gebeurde ze graag (op haar kosten) wat tests zou willen uitvoeren (omdat de laatste keer tijdens dit soort aanvallen Ashley's leverwaardes niet goed waren wil ze dit keer graag weer weten of dit het geval is ondanks het feit dat al is uitgesloten dat de aanvallen iets met haar lever te maken hebben hoor overigens, zie voor meer info daarover het nieuws van vorig jaar zomer) hebben we meteen vandaag een afspraak gemaakt voor een bloedonderzoek. Kon er dus mooi meteen ook bloed afgenomen worden voor het bovenstaande onderzoek.
Abby moet volgende week voor aanvullende tests vanwege de aanval van vorige week naar de dierenarts dus dan zal bij haar bloed afgenomen worden dat we opsturen naar Helsinki.
We zijn blij dat we op deze manier wat kunnen doen voor 'onze rassen' en hopen dat er uiteindelijk bruikbare info komt uit al deze onderzoeken. Maar daarvoor is natuurlijk ieders hulp nodig dus nogmaals help mee als dat kan...

Vrijdag 16 maart 2012

Voor iedereen die zich afvraagt hoe het nu met Abby gaat. Met haar gaat het naar omstandigheden goed. Ze heeft sinds woensdag geen nieuwe aanvallen meer gehad (afkloppen!) en de verwachte dufheid valt ook reuze mee. Ze slaapt wel veel maar speelt tussendoor ook gewoon nog steeds heerlijk met Eevee en Ash dus het lijkt er op alsof de bijwerkingen dit keer minder hard aankomen als de vorige keer (of dat moet nog komen natuurlijk). We blijven het voorlopig wel rustig aan doen met onze kleine meid natuurlijk, niet te veel van haar vragen en haar rustig laten herstellen na alle stress en medicatie van woensdag. We kregen wel vandaag nog even een belletje van de dierenarts dat het aanvullende bloedonderzoek wat opgestuurd moest worden ook oké is dus dat is mooi nieuws. We hopen dus maar dat Abby op deze manier door blijft gaan want dan zijn wij in ieder geval zeer tevreden op dit moment...

Woensdag 14 maart 2012

Vanavond heeft Abby, na bijna een jaar aanvalsvrij te zijn geweest en inmiddels alweer zo’n 2mnd medicatievrij te zijn geweest, een epileptische aanval gehad heftiger dan ooit. Na een spuit valium hier thuis die niet mocht baten is mijn moeder rond 9u met spoed met haar naar de dierenarts vertrokken (uiteraard hadden wij hiervoor al meerdere malen contact met haar gehad op de avond). Ik ben met veel moeite toch maar thuis gebleven vanwege de andere meiden. Abby’s dochter Eevee was namelijk uiteraard zwaar aangeslagen door dit alles en Ashley die ook al een geschiedenis heeft met lichte epilepsie was er ook niet al te best aan toe dus voor hun eigen bestwil zat ik nu thuis bij hen terwijl mijn moeder hier om de hoek bij de dierenarts zat (heb immers geen rijbewijs dus zij kon er sneller zijn dan ik met haar). Gelukkig had Abby’s vaste behandelend arts vanavond nachtdienst dus daar was ik erg blij mee, gaf me voor zover dat in deze situatie kan nog een beetje een geruststellend gevoel maar iedereen kan zich denk ik wel voorstellen hoe ik hier zat te shaken in de huiskamer (kon het toen Abby hier nog was goed verbergen maar daarna...).
Inmiddels is Abby is weer thuis. Ze heeft uiteindelijk ruim een uur in status epilepticus verkeerd. Bij de dierenarts is haar slaapmiddel toegediend om haar spieren te laten ontspannen en haar zo uit de aanval te krijgen. Dit heeft gewerkt en inmiddels is ze weer helemaal bij en haar vrolijke ik weer (beetje hyper, net zoals de voorgaande keren na een aanval). Het infuusje zit nog in haar poot voor het geval er nog een aanval volgt in de komende 24u maar zo niet dan kan de assistente dit morgen in de loop van de dag er uit halen. We houden voorlopig nauw contact met de dierenarts en moeten over 2wkn weer komen voor een bloedonderzoek. Het bloedonderzoek wat vanavond is gedaan zag er goed uit, wel wat waardes iets anders dan normaal maar niks alarmerends en daarom dus ook het bloedonderzoek weer over 2wkn. Om er achter te komen of deze ietwat afwijkende waardes iets te maken hadden met de aanval of niet. Echter was dit alles niks om ons zorgen over te maken dus dat doen we dan ook maar niet.
We starten Abby per direct weer op de phenobarbital, oude dosering net zoals toen bij de eerste aanvallen en over enkele weken zien we wel weer verder. Waarschijnlijk zullen we uiteindelijk wel weer terug gaan naar de dosering die ze de laatste maanden steeds had en het goed op deed maar goed dat moet natuurlijk allemaal heel erg geleidelijk aan gedaan worden dus dat worden allemaal kleine stapjes weer de komende maanden.
Abby deed het super zonder medicatie tot vanavond maar dit is wel het bewijs dat ze toch echt niet zonder kan. Had toevallig de afgelopen weken het er nog met verscheidene mensen over dat ze zo een wonderbaarlijke vooruitgang had na die aanvallen van 5 en 6 april. Geen enkele aanval meer sindsdien en nu sinds de medicijnen uit haar systeem waren werd ze ook steeds meer de oude Abby die we zo hadden gemist. Maar helaas, het mocht niet zo zijn. Een klein jaar later slaat het noodlot toch weer toe en ditmaal nog veel heftiger dan voorheen.
Abby loopt inmiddels weer door het huis te scharrelen met haar pretbekkie, afwachtend op wat voor leuks ‘r gaat komen (had ‘r tijdens de aanval lekkers beloofd nou reken maar dat ze me daar aan houdt hoor, ze stond alweer meteen in de keuken na thuiskomst hahaha). Verwachting is dat ze in de loop van de avond erg suf en duf gaat worden en dit voorlopig dan ook wel weer blijft door de medicijnen. Maar goed ze is uit ‘r aanval, nu maar weer hopen dat de medicijnen hun werk net zo goed doen als voorheen en dit de laatste aanval was die ze ooit nog heeft moeten mee maken. Die wij ooit nog hebben moeten mee maken…

Maandag 12 maart 2012

Na een week flink hard doorwerken is de site volgens mij helemaal weer in orde. Kan alles weer aanpassen, albums doen het en zijn inmiddels ook geupdate. Kortom check, check en dubbel check!
Fijn in ieder geval dat alles weer naar behoren werkt, kan ik weer verder waar ik gebleven was...

Zondag 11 maart 2012

Vandaag waren we aanwezig bij de allereerste debutantenwedstrijd van BeeGee. In de showring hadden zij al eerder prachtresultaten behaald waaronder een BOB zelfs (en een 2e plaats in de erering van rasgroep 1) eind zomer vorig jaar maar behendigheid is toch wel hun echte passie. Vanaf april zal BeeGee (Lightning Raichu Special Princess) op officiële wedstrijden te zien zijn maar daaraan voorafgaande had hij vandaag zijn allereerste debutantenwedstrijd. En wat een resultaten zeg…
Op zijn allereerste rondje, vast parcours behaalde hij een (foutloze) 1e plaats met een tijd van 33.56! Echt geweldig dus!
Zijn 2e en 3e rondje (nog een keer VP en een Jumping) gingen ook super maar helaas wel met enkele foutjes maar dit mocht de pret uiteraard niet drukken. Deze jongen heeft het echt super gedaan voor zijn allereerste keer op het wedstrijdveld. Dat beloofd nog heel wat voor de toekomst denk ik zo! We zijn dan ook super trots op Josien en BeeGee en willen ze graag via deze weg nogmaals van harte feliciteren met hun mooie resultaten van vandaag. Op naar de volgende wedstrijd zou ik zeggen, dan zijn we er als het goed is weer bij om vanaf de zijlijn aan te moedigen!

Ook wel leuk om te melden trouwens… Abby’s opa Daan (oftewel de overgrootvader van BeeGee en Eevee) deed ook mee aan de wedstrijd vandaag en deed het ook top. We hadden hem nog nooit ontmoet dus het was erg leuk om ook eens met hem kennis te maken en te zien hoe hij presteerde op het wedstrijdveld. Dat heerlijke karakter heeft onze Abby niet van een vreemde hebben we nu wel gemerkt, en met name in zijn achterkleinkinderen zagen we wat uiterlijke kenmerken terug.
En ook BeeGee’s BFF sheltievriendin Fay deed het super tijdens haar allereerste debutantenwedstrijd. Zo werd zij 3e tijdens haar allereerste parcours!
Overigens ben ik nog steeds bezig te redderen wat er te redden valt na de computer crash van alweer ruim een week geleden. De albums functioneren helaas nog steeds niet allemaal naar behoren maar heb geduld, ik ben er mee bezig! Hou alle fotoalbums dus goed in de gaten voor recente wijzigingen, zodra alles weer naar behoren werkt zal ik dat uiteraard hier melden.

Donderdag 8 maart 2012

Vorige week vrijdag is mijn pc gecrasht en niet zo een beetje ook. Moederbord is verband, harde schijf is in rook opgegaan (gelukkig had ik 2wkn terug een back-up gemaakt op de externe harde schijf!)... Oftewel we hebben dinsdagmiddag een nieuwe computer moeten kopen (en dat terwijl de vorige nog niet eens zo erg oud was en van zeer goede kwaliteit had moeten zijn). Ik ben sindsdien al bezig alles voor zover mij dat lukt terug te krijgen maar het updaten van de site laat dus nog even op zich wachten. Met name de albums heb ik wat moeite mee maar wees gerust er komt een oplossing...

Woensdag 29 februari 2012

Zoals misschien al is opgevallen is er het een en ander veranderd... Goede vrienden wisten al een tijdje dat dit moment zou komen maar ik wou het nog even ‘geheim’ houden voor de rest van de wereld tot het echt zeker zou zijn. Maar nu alles zo goed als rond is onthul ik graag mijn ‘verrassing’ aan iedereen!
Na alle tegenslagen en het eindigen van de fokplannen hadden we in de loop van vorig jaar al besloten uiteindelijk, als we hier klaar voor zouden zijn (oftewel de gezondheidstoestand van Ashley en Abby onder controle en Eevee oud en wijs genoeg), een nieuw gezinslid toe te voegen aan onze roedel om hopelijk daarmee de toekomstplannen weer op te pakken. Na flink wat overleggen besloten we echter het over een hele andere boeg te gooien en naar ‘nieuwe’ rassen te kijken (oftewel geen Sheltie en/of Chihuahua). Een frisse start met een ander ras wat mij ook al jarenlang trekt. Sindsdien ben ik me al aan het verdiepen in dit ras, diens gezondheid en fokkers om zodoende de juiste pup voor ons te vinden (die aan al mijn ‘wensen’ voldoet). De plannen zijn in een sneltreinvaart gekomen in januari van dit jaar toen bleek dat de fokker waarvan wij dolgraag een pupje willen een nestje zou plannen en daarna een jaar lang niet meer zou gaan fokken. We hebben toen contact met haar opgenomen (na uiteraard eerst onderling besproken te hebben of dit wel het juiste moment was) voor een plekje op de wachtlijst en vervolgens begon het ‘lange’ wachten...
Het ras waar het om gaat is de Chinese Naakthond. Over dit ras bestaan veel meningen (zowel negatieve als positieve) en valse feiten. Maar het heeft mij zeker niet minder verliefd op deze hondjes gemaakt. Het plan was eigenlijk een naakt teefje aan onze roedel toe te voegen, maar het verliep allemaal iets anders dan gepland waardoor het uiteindelijk een prachtig powderpuff meisje is geworden wat haar intreden zal maken in ons huishouden (een powderpuff is de variant van de Chinese Naakthond met haar, ten onrechte worden deze hondjes vaak gezien als ‘foute naakthondjes’ maar pufjes gewoon ook Chinese Naakthonden evenals de naakte variant).
Onze kleine meid is op 21 januari 2012 geboren, heeft 2 naakte ouders, zal Elphaba gaan heten en over enkele weken mogen we haar ophalen. Na de afgelopen maanden gevuld met zoveel ellende en verdriet is een pup hier in huis van harte welkom dus we zijn erg blij dat we binnenkort weer zo een klein dondersteentje (samen met onze andere meiden) hier hebben rondlopen (we kunnen nu al haast niet wachten tot de puppytijd weer begint). Uiteraard zal zij ook uitgebreid hier te volgen zijn, haar eigen pagina is inmiddels al af en veel meer foto’s en informatie volgen natuurlijk ter zijnde tijd.
We zijn dolblij dit nieuws te mogen melden en hopen dat we met Elphaba en de rest van onze roedel een prachtig mooie toekomst tegemoet gaan!

Maandag 27 februari 2012

Vandaag vonden we het wel weer een tijd voor een lekkere wandeling. Even er tussenuit en wat ontspanning op zoeken. Aan het strand van Zandvoort dit keer! De meiden hebben echt genoten, of beter gezegd de sheltiemeiden hebben echt genoten...

Woensdag 22 februari 2012

Voor de liefhebbers... Een mooi winterplaatje van Mojo en dit onderstaande filmpje kreeg ik van de familie van Sky, zo te zien is hij gek op z'n nieuwe vriendjes...

Dinsdag 21 februari 2012

Vandaag heeft de cardioloog teruggebeld met de uitslagen van de onderzoeken van 2wkn geleden en alles zag er eigenlijk goed uit (zelfs mijn HB-gehalte is weer zo goed als normaal!). Kortom ik heb een te hoge hartslag maar een oorzaak ervoor kan niet gevonden worden. Gelukkig heb ik er steeds minder last van dus ingrijpen lijkt ons allemaal niet echt nodig. Het is gewoon iets waar bij de toekomstige operaties rekening gehouden moet worden maar wat absoluut niet levensbedreigend is of zo (mijn hart functioneert immers perfect).
Eindelijk heb ik dus eens wat goed nieuws te melden voor de veranderingen. Zou mooi zijn als deze opwaartse spiraal voortzet...

Maandag 20 februari 2012

De nieuwe tags voor aan de halsbanden/tuigen van de meiden zijn binnen. Zijn ze niet erg leuk?!
Rarara welke voor wie is... Hahaha!

Zondag 19 februari 2012

Alle meiden hebben een eigen 'Een jaar uit het leven van...' filmpje dus Eevee kon natuurlijk niet achterblijven. Dus bij deze, Eevee's 'jaar uit het leven van' videoclip!

Maandag 13 februari 2012

Vandaag zijn we weer even met Ashley langs de dierenarts geweest voor een check-up van haar hernia. Ze heeft weer een volledig onderzoek gehad en de uitslag was gelukkig heel wat beter dan de vorige keer. Haar reflex is niet wat het moet zijn maar begint langzaamaan terug te komen (hij is er wel maar trager als in de andere achterpoot), dus dat is mooi. Of die helemaal als vanouds zal worden durven we niet op te hopen maar als die zo blijft is het ook prima functioneren voor haar. Verder was de pijnreactie ook beter en als Ash loopt zie je inmiddels nauwelijks nog dat ze ietwat verlamd is dus ze gebruikt haar pootje goed naar omstandigheden. Kortom eindelijk eens goed nieuws voor de verandering! We moeten voorlopig nog wel doorgaan met de pijnstillers en volledige rust uiteraard maar over enkele weken mogen we de dosering pillen weer wat verlagen en als het zo goed blijft gaan is een operatie absoluut niet nodig. Gelukkig...

Zaterdag 11 februari 2012

Gisteren was het dan eindelijk zover... Wicked!

Donderdag 9 februari 2012

Vandaag had ik dan eindelijk mijn afspraak bij de cardioloog. Niet in Zwolle ditmaal maar in onze eigen woonplaats (konden we gelukkig uiteindelijk regelen met de chirurg) bij dezelfde cardioloog die mijn oma ook had. In eerste instantie werd er een hartfilmpje gemaakt en werden mijn vitale functies gemeten. Mijn bloeddruk was perfect, hart en longen klonken ook oké maar in rust bleek mijn hartslag idd weer aan de hoge kant. Er werd dus besloten meer tests uit te voeren en wel een bloedonderzoek (waarvan we over 2wkn, telefonisch, de uitslag te horen krijgen) en een echo van mijn hart. Het bloedprikken was weer afschuwelijk maar goed laten we het daar maar verder niet meer over hebben (men die mij goed kent weet wel wat voor een ramp dat bij mijn ‘elastiekjes’ aan bloedvaten is), het is gelukkig in een prik gelukt dus dat viel nog mee. De echo was best wel pijnlijk om eerlijk te zeggen vanwege mijn cupmaat, ach ja heb ook nooit wat aan die dingen hè ;-). Maar de uitslag was wel positief gelukkig, alles zag er prima uit en mijn hart pompt helemaal zoals het hoort. Verklaard alleen niet mijn versnelde hartslag waar ik nu al sinds oktober last van heb. Vandaar ook dat er momenteel een 24-uurs meting gedaan wordt om mijn hartslag te meten. Ik draag dus nu al sinds vanmiddag een kastje vol met draden en plakkers op mijn lijf (erg fijn als je allergisch bent voor pleisters, jeukt als ik weet niet wat en begin al overal uitslag te krijgen dus weet niet of ik de 24u wel ga volmaken maar ze zeiden in het zkh ook al ieder uur dat die op zit is mooi meegenomen) die continu mijn hartslag meet. De hoop is dus dat dat en het bloedonderzoek meer duidelijkheid geven over waar die versnelde hartslag vandaan komt maar dat horen we dus pas over 2wkn (dit kastje kan ik morgenmiddag gewoon weer afgeven in het ziekenhuis en daarvan hoor ik dan ook over 2wkn de uitslag). Ik hoef gelukkig niet meer terug te komen dus dat is wel goed nieuws, alles zal verder over de telefoon besproken worden en doorgespeeld worden aan de chirurg in Zwolle dus dat is allemaal al geregeld. Hopelijk valt de uitslag mee en zit deze niet mijn nog te plannen baarmoederoperatie in de weg en natuurlijk het herstel van mijn lever (en eventuele operatie daar van).
Het was me in ieder geval wel het dagje wel weer hoor... We hebben zo’n anderhalf uur in het ziekenhuis gezeten vanwege alle onderzoeken en tests (waarvan nauwelijks in de wachtruimte dus moet je nagaan hoe lang alles duurde in de behandelkamers zelf) en vervolgens zijn we ook nog met mijn tante (die hier een klein weekje logeert) naar het huis van mijn oma geweest om wat dingen uit te zoeken daar. Druk dagje dus (fysiek en emotioneel) maar wel productief dat zeker.

Woensdag 8 februari 2012

Vandaag heb ik de eerder gemaakte videoclip voor mijn oma, aangepast tot een memoriamclip. Zie hieronder het eindresultaat... RIP oma

Maandag 6 februari 2012

Na alle problemen met de albums de laatste dagen heb ik besloten de albums helemaal om te gooien en een hele nieuwe lay-out te geven. Benieuwd naar het eindresultaat? Bekijk dan snel de nieuwe fotoalbums pagina!
En vandaag zijn we er weer even uit geweest (op het moment worden we gek van thuis zitten en gaan we dus maar liever zo veel mogelijk op pad met de meiden om maar afleiding te vinden in van alles en nog wat, ongeacht de consequenties wat betreft mijn gezondheid want geestelijk hebben wij die afleiding nu eenmaal even nodig dus dan neem ik de pijn maar voor lief), dit maal in Harderwijk met een vriendin van me. Fysiek verliep het wandeluitje deze keer wat minder soepel (laat ik het zo zeggen, ben benieuwd of ik nog wel een oog dicht doe vannacht want mijn lever en spieren steken zo op het moment dat ik nog maar moeilijk achter de pc kan zitten) maar een gezellig wandelmiddagje was het zeker.

Zondag 5 februari 2012

Even een korte huishoudelijke mededeling... Ik kom er net achter dat het gezamenlijke fotoalbum en het album van Eevee niet naar behoren functioneren en zomaar uit het niets een heel stel foto's hebben verwijderd. Ik zal kijken wat ik hier nog aan kan doen maar ik ben er dus mee bezig...
Hier nog een leuk recent winterkiekje van Sky.

Donderdag 2 februari 2012

Na alle ellende en het verdriet van gisteren konden we wel wat afleiding gebruiken dus we zijn even op pad gegaan met onze meiden samen met de eigenaresse van BeeGee en diens roedeltje. Het was een gezellig wandelmiddagje, het weer zat mee en het was erg gezellig. Lekker uitwaaien terwijl moeder en dochter heerlijk met zoonlief/broertje aan het spelen waren. Fysiek ging het ook wel oké dus dat viel me mee alhoewel ik morgen pas goed zal merken wat vandaag met me gedaan heeft natuurlijk (heb namelijk zo het idee alsof ik er op het moment alles aan doe om maar geen pijn te voelen en de echte, fysieke pijn van alle inspanningen van vandaag en alle stress van gisteren nog moet komen, kan me namelijk om eerlijk te zijn niet voorstellen dat ik me opeens zoveel beter voel fysiek). Het was in ieder geval fijn om eindelijk weer eens buiten te zijn, voor het eerst 'echt' buiten sinds 3 maanden. Er zijn heel wat foto's gemaakt tijdens ons wandelmiddagje...

Woensdag 1 februari 2012

Vandaag om 16.05u is tijdens een epileptische aanval mijn oma overleden. Ze heeft bijna een jaar lang gestreden tegen kanker en uiteindelijk deze strijd dan nu verloren. Ze is 72 jaar geworden...

Zoals in mijn eerdere nieuwsbericht al te lezen was mijn oma inmiddels ook wel al echt klaar voor het einde en wou ze niet meer verder vechten. De stappen hiervoor waren al in werking gezet en vanmiddag had ook al de 2e arts toestemming gegeven voor de euthanasie. Deze zou dit weekend plaats vinden maar dit duurde blijkbaar alsnog te lang.
Het lichaam van mijn oma zou ter beschikking gesteld worden aan de Universiteit van Maastricht. Dit was haar laatste wens want zoals iedereen die haar kent ook wel weet, ze wou altijd ‘nuttig’ zijn dus zelfs ook na haar dood. Alles was hiervoor al geregeld en ondertekend maar blijkbaar was het haar niet gegund. De Universiteit heeft vanmiddag haar lichaam geweigerd omdat deze door de kanker al te erg aangetast zou zijn. Iets was ze al overduidelijk wisten toen we de goedkeuring kregen in november 2011 maar wat ze blijkbaar zijn vergeten toen der tijd.
Mijn oma haatte altijd begrafenissen en/of crematies, vond het verschrikkelijk dus dat zij dit nu alsnog moet ‘doormaken’ vinden wij een afschuwelijk afloop van deze toch al vreselijke situatie. Maar goed, het zij zo... We hebben met behulp van een van de 24-uurs hulpen van mijn oma een uitvaartverzorger gevonden die alles voor ons regelt en inmiddels is ook alles al zo goed als geregeld. Een uitvaart of zo wou mijn oma niet en hebben wij ook absoluut geen behoefte aan dus we hebben besloten haar wensen zo goed mogelijk te eren voor zover dat nu nog kan. Ze zal dus ook niet opgebaard worden of zo, is zojuist al opgehaald door de vervoerder en wordt vrijdag ‘technisch gecremeerd’ zoals ze dat dan noemen (wat inhoudt dat wij hier dus ook niet bij aanwezig zullen zijn, gebeurt tussen de bedrijven door). Over een maand wordt haar as dan zogezegd ‘vrijgegeven’ en moeten we gaan beslissen wat we hier mee gaan doen. Inmiddels hebben we daar ook al over nagedacht en besloten om mijn oma, indien mogelijk, te laten uitstrooien bij mijn opa (oftewel in Amsterdam). Hier zal ook geen plechtigheid omheen plaatsvinden aangezien wij daar absoluut niet de type mensen voor zijn, maar hoe of wat zullen we binnenkort gaan bespreken dus ik weet nog niet precies hoe dat allemaal daar zal verlopen. Ik hoop ook wat as te kunnen krijgen voor een kleine urn hier thuis en een assieraad, iets wat ik bij het verlies van onze honden (oftewel mijn ‘kindjes’) Belle en Macy ook heb gedaan.
We zijn blij dat het voor mijn oma zo snel is gegaan en ze nu eindelijk uit haar lijden verlost is, ze heeft rust en dat is wat wij haar zo gunnen zeker na de afgelopen maanden. Het besef van alles moet nog helemaal komen denk ik maar we hebben er zeker vrede mee want we waren het hier thuis er al eigenlijk weken over eens dat het zo niet langer kon. Maar pijn doet het natuurlijk alsnog wel...
Het feit dat mijn oma’s laatste wens niet ingewilligd zal kunnen worden geeft bij ons allemaal (mijn moeder, ik en alle betrokken hulpverleners) een op z’n zachts gezegd vervelende nasmaak want je wilt toch ten alle tijden de wensen eren van de overledenen. Dat heeft onze middag/avond er dus ook zeker niet makkelijker op gemaakt maar we doen ons best om het beste van de situatie te maken ondanks alweer een grote teleurstelling vanuit de medische wereld.
We hebben niet veel familie, en het grootste deel van de familie die nog leeft hebben we niet of nauwelijks contact mee. Daarom wil ik graag via deze weg nogmaals al mijn online vrienden heel erg bedanken voor al hun steun en liefde de afgelopen tijd. Jullie zijn degene geweest die mij het afgelopen jaar en helemaal de laatste maanden door dik en dun hebben gesteund en altijd voor mij klaar stonden. Hiervoor heel veel dank, want die steun is echt hartverwarmend geweest en heeft mij ook zeker door deze moeilijke tijd heen geholpen. We hebben nog een hele lange weg te gaan met heel veel pijn en verdriet maar ik weet zeker dat jullie ons daarbij ook zullen steunen dus nogmaals daarvoor heel veel dank. Ik had niet verwacht zo veel steun uit deze toch wel ietwat onverwachte hoek te krijgen.

Maandag 30 januari 2012

Vandaag is weer een dag vol slecht nieuws voor ons, wat een ellende weer zeg...
Laat ik maar beginnen met mijn oma. Vanmorgen kregen we van haar 24/7 hulp te horen dat ze ’s ochtends een epileptische aanval had gehad. Ze heeft hier gelukkig zelf niks van mee gekregen maar hij duurde 3 minuten dus was best heftig. De aanval is veroorzaakt door een van de tumoren in haar hoofd die nog steeds in flink tempo doorgroeien. De huisarts zou sowieso al ’s middags komen dus daar hebben we het meteen allemaal mee besproken maar helaas kunnen we er eigenlijk niks aan doen omdat mijn oma te erg verzwakt is voor de nodige medicatie. Haar trombose is ook flink verergerd en de huisarts constateerde flink wat krachtverlies aan beide kanten (ze kan ook niks meer dus we hadden ook eigenlijk niet anders verwacht). De nieuwe hulp die de andere (die er inmiddels alweer ruim 24 uur op had zitten bij mijn oma) kwam aflossen had mijn oma sinds begin van de week niet meer gezien en schrok van haar toestand en in hoeverre ze alweer achteruit was gegaan. Mijn oma begint inmiddels ook in te zien dat het echt niet goed gaat en begint dus ook op dat punt te komen waarvan we al maanden weten dat het er aan zit te komen... Ze heeft vandaag letterlijk gezegd dat als het de volgende keer als de huisarts langskomt weer zo slecht gaat, ze waarschijnlijk wil dat er ingegrepen gaat worden. Dit zal eind volgende week zijn dus dan is zeg maar ‘D-day’. Het is erg dubbel om daar nu al over na te denken want aan de ene kant willen we absoluut er nog niet bij stil staan dat het dus best zo kan zijn dat ze over 2 weken er niet meer is, maar aan de andere kant zien we haar nu al maanden achteruit gaan en weten we ook dat dit absoluut niet is wat ze wil. We hebben er dus ook zeker vrede mee mocht mijn oma beslissen dat het genoeg is en zullen hier dan dus ook volledig achter staan, met pijn in ons hart.
En dan de rest van de ellende van vandaag, want daarmee was het nog niet gedaan. Vanmiddag stond nog een tripje naar de dierenarts gepland met Ashley om haar hernia te controleren en te zien of er iets van vooruitgang was. Ze heeft een volledig onderzoek gehad (kan dus ook zijn dat ze vanavond weer een kleine terugval krijgt zijn we al voor gewaarschuwd) en de uitslag was niet best. Haar toestand wordt omschreven als ‘redelijk - matig’ wat inhoud dat we binnenkort voor een moeilijke keus staan. Blijven we zo doorgaan op deze voet in de hoop dat het langzaamaan nog iets verbeterd maar met de kans dat het ook niet veel beter wordt? Of grijpen we in, gaan we het traject in van MRI-scans en uiteindelijk een zeer ingrijpende en risicovolle operatie welke de klachten kan verbeteren maar ook nadelige gevolgen kan hebben? Volgende week moeten we terugkomen en een beslissing nemen dus tot die tijd zullen we ons goed gaan verdiepen in de mogelijkheden en kijken wat ons het beste lijkt. De situatie op het moment is in ieder geval als volgt... Je hebt 2 ‘kritieke-vormen’ waarin je rekening moet houden met een korte periode die je maar hebt om in te grijpen (48u en 7dgn). Ashley valt gelukkig net buiten die 2 scenario’s maar zit daar wel vlak achter (en aangezien we inmiddels al 7dgn verder zijn kunnen we dus niet lang wachten met het nemen van een beslissing). Ze toont wel een pijnreactie bij het rugonderzoek doormiddel van likken maar deze is niet zo heftig dat ze begint te piepen of krijsen dus dat betekend dat de pijn minimaal is en aardig goed te behandelen is met de pijnstillers die ze nu krijgt. De verlamming in haar pootje zit wel wat vooruitgang in, ze gebruikt hem immers wel weer bij het lopen maar er is nog geen enkel reflex in terug te zien en er zit ook nauwelijks gevoel in. De kans dat dit ooit nog wel gaat gebeuren is inmiddels klein geworden dus we moeten er serieus rekening mee houden dat ze blijvend verlamd is aan haar rechterachterpoot. De pijnstillers doen hun werk dus dat is goed nieuws maar de vraag is dus nu of we gaan afwachten om te zien of vanzelf de situatie nog beter wordt of dat we gaan ingrijpen met alle gevolgen van dien. Probleem is alleen dat hoe langer je wacht met ingrijpen, hoe minder kans er is op een succesvolle operatie dus vandaar dat we snel moeten besluiten wat nu te doen. We hopen dus maar dat we de komende week nog meer verbetering gaan zien in Ashley zodat we hopelijk volgende week een beslissing kunnen nemen. In ieder geval blijft het behandelplan voorlopig gelijk, oftewel pijnstillers blijven geven en niet lopen (neerzetten voor een plasje/poepen buiten en daarna meteen weer optillen) dus hier gaan we dan ook maar mee door.
Dus... Het is weer een ‘leuk’ dagje voor ons (zegt ze sarcastisch)! Hopelijk verloopt de rest van de week wat voorspoediger want de laatste dagen zijn niet bepaald opbeurend te noemen. Dat was de update weer voor nu...

P.S. Oh nee ik vergeet nog wat te melden! Allereerst dat Abby sinds eind vorige week helemaal pil-vrij is. Een spannende tijd dus voor ons maar we hebben goede hoop dat haar epileptische aanvallen verleden tijd zijn aangezien ze al bijna een jaar nergens meer last van heeft gehad. Maar goed fingers crossed natuurlijk dat ze zonder kan (blijven)! En ik heb volgende week een afspraak gepland staan bij de cardioloog. Moest daar eigenlijk al weken terug heen maar door alles hier is het er nog steeds niet van gekomen. Kon nu terecht bij de cardioloog van mijn oma dus daar ga ik volgende week heen voor wat onderzoeken. Inmiddels heb ik nauwelijks klachten meer maar mijn chirurg wil liever toch even dat ik nagekeken word en ikzelf vind dat eigenlijk ook wel een prettig idee dus dat staat me volgende week te wachten. Ben benieuwd of ik dan wel eens goed nieuws te melden heb...

Zondag 29 januari 2012

Vandaag is de sterfdag van Macy. Alweer zo’n 4jr geleden heeft zij ons verlaten, mijn allereerste hondje en wat voor eentje zeg... Och wat was dat een schat. Met haar is mijn liefde voor honden begonnen en haar leven lang heeft zij mij bijgestaan in goede maar ook slechte tijden. Ik zal haar nooit vergeten en ze zal mij altijd vreselijk dierbaar blijven.
Maar niet alleen daarom is vandaag een trieste dag. Gisteren kregen we namelijk een telefoontje over een oud-collega uit Artis van ons, tevens zeer goede vriendin (iemand die wij al jaren zien als familie). Met haar gaat het al maandenlang erg slecht en gisteren vroeg ze naar ons dus werden wij gebeld. Vandaag is mijn moeder bij haar langs gegaan. Bij binnenkomst zei ze"'oh dit is het mooiste bezoek wat ik kon krijgen" dus ze is erg blij dat ze dit voor haar heeft kunnen doen. Helaas kon ik er niet bij zijn maar het was een mooi bezoek heb ik begrepen en bij vertrek heeft ze mijn moeder nog 2 prachtige cadeaus gedaan, 2 van haar (dierbare) kunstwerken (die mij ook oh zo dierbaar zijn). Met name de meegegeven aap, die ik al van heel jongs af aan heb bewonderd is mij zeer dierbaar dus dat deze nu hier in onze huiskamer staat vinden we echt prachtig. Een prachtige cadeau dus welke wij zeker zullen koesteren (zie hieronder een foto)!
Daarnaast gaat het met mijn oma ook nog eens erg slecht. Ze is steeds minder bij en emoties tonen kan ze volgens mij helemaal niet meer (niks lijkt haar nog wat te doen, denk dus ook dat dit deel van haar hersenen inmiddels door de tumoren is aangetast). Ook haar hartklachten beginnen weer op te spelen en het is nog maar de vraag of hier wat aan gedaan kan worden gezien haar gezondheidstoestand. We zullen dit morgen gaan bespreken met de huisarts maar goed die situatie is dus ook niet echt opbeurend te noemen.
Maar, om dan wel nog even met een positieve noot te eindigen... We hebben kaarten gekocht voor Wicked dus binnenkort ga ik eindelijk mijn nu al denk ik (hoop ik!) favoriete musical bezoeken! We zouden eigenlijk naar de 2e try-out gaan maar helaas lag ik toen nog bewusteloos op de IC in ernstig levensgevaar en sindsdien stellen we dit tripje al uit. Dat terwijl ik al sinds begin vorig jaar naar de musical uitkijk dus nu hebben we dan eindelijk toch de gok gewaagd en kaarten gereserveerd voor een voorstelling binnenkort. We hopen natuurlijk van harte dat het er deze keer wel van komt om te gaan (gaan we wel van uit in ieder geval) zodat ik eindelijk live kan genieten van deze prachtige voorstelling. We hopen ook op de originele cast aangezien dit toch wel echt een van mijn grote wensen is dus fingers crossed dat ze er allemaal zullen zijn. Ter zijnde tijd zal ik uiteraard wel weer een verslag online plaatsen van ons bezoekje aan Scheveningen maar dat allemaal op z’n tijd.

Zondag 22 januari 2012

Och wat een dag... Wat een ellende weer zeg, niks blijft ons bespaard lijkt het wel!
Gisteravond liep Ash na een heerlijk speelmomentje met Eevee opeens mank en het werd met de uren erger. Uiteindelijk dus de dierenarts gebeld en in overleg besloten haar wat pijnstillers te geven (we hadden nog wat liggen dus dat kwam mooi uit). Vannacht de hele nacht met haar op geweest want ze heeft nauwelijks een oog dicht gedaan en vanmorgen bleek haar hele rechterachterpootje zo goed als verlamd. Plus dat ze aan het krijsen was van de pijn weer dus uiteindelijk besloten we toch maar even langs te gaan bij de dierenarts (we kregen weer dezelfde aan de lijn als gisteravond, niet onze eigen DA overigens, en hij vertrouwde het ook niet dus we konden meteen terecht). En ja hoor, het is niet goed... Helemaal niet goed zelfs!
Ashley heeft een acute hernia, waarschijnlijk door een ontsteking maar dit is (nog) niet met zekerheid te zeggen.
We hebben dus een apotheek aan pillen mee naar huis gekregen en daar ter plekke heeft Ashley nog een injectie gehad tegen de zwelling (voorbeeldhondje was ze overigens weer, compleet andere Ashley als dat ze begin vorig jaar was bij de DA) en nu is het afwachten. Ashley mag niet lopen, alleen haar behoefte doen en dan weer in haar mand zitten (hier heeft ze gelukkig geen enkel probleem mee gezien de pijn/verlamming maar ook aangezien het winter is en ze dus sowieso niet graag buiten komt met dit weer). Binnen enkele dagen moet de verlamming wegtrekken maar dan nog heeft ze een lange weg te gaan. Voorlopig mag ze absoluut niet spelen en/of lange wandelingen maken en moeten we de pillen blijven geven in de hoop dat een 2e hernia weg blijft (de kans op herhaling binnen een jaar is namelijk erg groot). Het positieve nieuws is wel dat een hernia bij honden, aangezien deze 4 poten hebben en mensen maar 2 benen, wel wat beter te controleren is maar dat maakt ze pijn er niet minder om. Ze kan er helemaal van genezen maar mocht deze behandeling niet werken dan zal ze geopereerd moeten worden en dan zijn we uiteraard nog verder van huis dus daar denken we liever maar nog niet aan. We hopen dus van harte dat onze kleine meid zich snel weer wat beter voelt en gauw weer de oude wordt want zoals ze er nu bij ligt is echt hartverscheurend.

En dan, want tja alsof dat nog niet genoeg was... Is mijn eigen gezondheid de laatste dagen ook al niet al te best aangezien mijn endometriose weer opspeelt (was te verwachten, maar goed de timing had niet slechter gekund). En mijn oma blijkt inmiddels pijnklachten te hebben van de tumor in haar lever en kan zichzelf niet eens meer omdraaien in haar eigen bed. Kortom die gaat ook nog steeds hard achteruit.
Het is dus niet een al te best weekend voor ons. Laten we hopen dat ik eind volgende week wat beter nieuws te melden heb zoals een verbetering in de toestand van Ashley (en wellicht ook in die van mijzelf)...

Donderdag 19 januari 2012

Vandaag heb ik de onderstaande videoclip (af)gemaakt voor mijn oma om ons te herinneren aan al onze mooie tijden samen. Ze zit zoals hier op de site al in meerdere verslagen te lezen is geweest in haar laatste levensfase wat mij mede ook heeft besluiten om dit nu te doen niet alleen om al die mooie momenten nog eens terug te zien maar ook zodat ik dit filmpje hopelijk nog met haar kan delen (ik hoop dat ze er nog toe in staat is het filmpje te bekijken op een goed moment) en zij nog kan zien wat ze voor mij heeft betekend. Dus deze is voor haar, ‘my shadow’ een toepasselijk nummer voor mijn 2e moeder...

Maandag 16 januari 2012

Het is alweer een tijdje geleden sinds mijn laatste update dus bij deze even weer een verslag van hoe de situatie hier op dit moment is.
Laat ik beginnen met mezelf... Vorige week is mijn moeder naar de gynaecoloog (endometriose specialist) geweest om de ontstaande situatie te bespreken om te zien of we hier uit konden komen. Het gesprek is op zich best positief verlopen, daarmee bedoel ik dat ook deze arts inmiddels de ernst van de situatie inziet en dus ook wel achter het weghalen van mijn baarmoeder staat indien dit nodig is (en hiermee wordt niet alleen endometriose bedoelt, mocht het toch iets anders zijn dat mijn baarmoederlijke problemen veroorzaakt dan ook gezien het feit dat ik geen hormonen meer mag slikken de rest van mijn leven lang zal mijn baarmoeder eruit halen een optie zijn/blijven). Wel blijkt de situatie niet zo ‘gemakkelijk’ als dat de andere arts had geschetst. De operatie zelf zal erg heftig en zwaar worden (met ook een flinke herstelperiode daarna) dus voorlopig zit dit er gezien mijn gezondheidstoestand toch niet in. Ik ben immers nog lang niet hersteld van de vorige operatie dus dat is sowieso iets wat pas over een tijdje zal spelen. Daarnaast zal de kijkoperatie via mijn buik moeten (omdat er ook gekeken moet worden of er niet ‘haarden’ op bijvoorbeeld mijn darmen of andere plekken zitten) en dus ook heftiger zijn dan eerder was voorspeld. Kortom er staat me nog een lange weg te gaan, maar voorlopig is het eerst een lange periode van afwachten, herstellen en helaas ook nog altijd veel pijnstillers slikken tot ik in mei/juni weer mijn onderzoeken heb om te zien hoe het met de tumoren staat.
En dan nog een update wat betreft mijn oma... Met haar gaat het erg slecht. Ze kan inmiddels eigenlijk niet meer lopen, zitten of staan en ligt dus 24/7 in bed. Aangezien ze ook niet meer zelfstandig naar het toilet kan komen de hulpen nu nog vaker op de dag maar 24-uurszorg aan huis wil ze het nog steeds niet over hebben. Het ontkennen is ze ook nog steeds erg druk mee wat haar zorg en gezondheid soms erg in de weg staat (en ook haar relatie met met name mijn moeder soms, aangezien die de ‘schuldige’ is van alles en die volgens haar gewoon thuis bij mij zou moeten zijn ipv telkens met haar gezondheid bezig moet zijn) maar we doen allemaal ons best om de tijd die ze nog heeft zo dragelijk mogelijk voor haar te maken. Vandaag is ook weer even de huisarts langs geweest en ‘de beslissing’ besproken maar aangezien mijn oma nog zo in de ontkenningsfase zit kwam dit er van haar uit op neer dat het allemaal nog wel meevalt. Mijn moeder en ik hebben een beetje een dubbel gevoel over de hele situatie inmiddels maar uiteindelijk gaat het er natuurlijk alleen maar om wat mijn oma wil en hoe zij tegen de hele situatie aankijkt dus zolang zij nog op deze manier door wilt gaan zullen wij haar steunen en helpen zoveel als we kunnen. Veel contact krijg je inmiddels niet meer met haar, het meeste gaat langs haar heen of neemt ze nauwelijks in haar op maar heel af en toe heeft ze nog wel momenten dat je even een redelijk gesprek met haar kunt voeren dus op dat soort momenten teren we dan maar vooral hè. Ze heeft gelukkig geen pijn dus dat is wel nog iets positiefs in dit hele verhaal.
Kortom er is weinig echt groot nieuws te melden. We vechten gewoon door, zoals we al tijden doen. En we doen ons best om het beste te maken van de situatie voor zover dat kan. Ikzelf probeer ook weer wat meer te ondernemen, dingen te doen in en rondom het huis om mezelf bezig te houden (na 3mnd thuis zitten ben je het op een gegeven moment wel echt goed zat) maar mijn lichaam wil helaas nog niet altijd even goed meewerken. Maar ik weet, het zijn babystapjes die ik moet doorstaan dus dat probeer ik maar in mijn achterhoofd te houden. Baby steps it is, taking one step at a time...

Zaterdag 14 januari 2012

BeeGee en zijn bazin Josien zijn alweer een tijdje druk bezig op het behendigheidsveld en niet zonder resultaat... Ze doen het geweldig samen en hopen aankomende lente al hun eerste officiele wedstrijd te kunnen lopen. Enkele filmpjes van hen samen tijdens de training staan inmiddels online en zijn op de Youtube pagina van hen te vinden. Hieronder alvast een voorproefje...

Donderdag 5 januari 2012

Hier weer even een update van mijzelf, laat ik beginnen met de gezondheid van mijn oma...
Zoals ik al zei met haar gaat het erg slecht en vandaag is dus ook weer de dokter bij haar langs geweest. Er is besproken hoe nu verder en er is nog eens even goed doorgesproken op welk punt het ‘genoeg’ is voor mijn oma. De medicatieverhoging heeft er voor gezorgd dat de nieuwe verlammingsverschijnselen weer wat zijn afgenomen dus dat is mooi maar veel meer dan dat heeft het helaas niet gedaan. Mijn oma slaapt nog steeds iets van 23 van de 24 uur op een dag en eet nauwelijks iets. Uiteraard gaan wij haar ook niet dwingen tot iets anders want ze moet gewoon doen waar zij zich het beste bij voelt en blijkbaar is dit dat. De thuiszorg is inmiddels weer wat verhoogd en kan uiteindelijk uitgebreid worden tot 24/7 als ze dat wil zodat ze ten alle tijden thuis kan blijven dus we zullen samen met hen goed in de gaten blijven houden wanneer dat nodig is. Echt veel contact krijg ik niet meer met mijn oma, ze heeft nog wel heldere momenten maar deze zijn schaars en duren niet lang. De rest van de tijd slaapt ze of komt er gewoon niks bij haar binnen. Ze reageert wel op alles wat je zegt hoor, maar je merkt gewoon dat het niet aankomt en een uur later is ze dus ook bijna alles alweer vergeten. Dit zou nog kunnen verbeteren door de medicijnen maar dat is nog even afwachten (en om eerlijk te zijn wil ik ook wel realistisch blijven en hier niet te veel hopen op dat soort dingen want die kans is gewoon erg klein). Mijn oma zit nog steeds erg in haar ontkenningsfase (wat betekend dat zij nog steeds denkt/vindt dat het allemaal wel meevalt en niet echt beseft dat ze inmiddels in de laatste fase is aangekomen) wat als gevolg heeft dat ze niet erg open staat voor hulp maar mijn moeder en ik hebben besloten dat er toch echt iets moet gebeuren vandaar dat we dus nu nauw met de thuiszorg samen werken zodat ze toch de zorg krijgt die nodig is (met als gevolg dat mijn oma nogal pissig is op mijn moeder maar goed dat moet dan maar). Mijn oma heeft immers duidelijk aangegeven dat als zij niet meer thuis kan wonen het niet meer hoeft van haar dus we zullen haar steunen en helpen zodat zij dit zo lang als zij wilt vol kan houden. En tja verder valt er weinig meer te zeggen over de situatie. Het blijven gewoon onzekere tijden met uiteindelijk een verschrikkelijk afloop, maar wanneer het zo ver is... Kan dagen zijn maar wellicht ook nog wel enkele weken.
Nou en dan mijn eigen gezondheid nog. Ik heb dinsdag vrees ik iets te vroeg ‘gejuicht’ want ik voel me nog steeds erg slecht. De pijn die ik al sinds maandagavond ervaar is er niet bepaald minder op geworden, mijn pijnstillers doen wel iets maar niet genoeg. En ik heb ook daarnaast andere klachten zoals erge duizeligheid gisteren en weer flinke misselijkheid vandaag. Ook merk ik dat mijn lichaam de strijd niet echt aan kan, dit uit zich in mijn geval dan in weer wonden en plekken die spontaan op bepaalde plekken verschijnen en voor heel wat extra klachten zorgen. Kortom echt lekker gaat het niet. Gisteren is de psycholoog eindelijk weer eens langs geweest en heb ik de (voorlopige) diagnose en het behandelplan gehoord. En de diagnose is wonder boven wonder dat ik niet eens echt depressief ben. Want alles wat ik voel is heel normaal in mijn situatie dus echt depressief kun je dat niet noemen. Nou ja fijn dat ik dus heel normaal ben maar kan niet zeggen dat ik er blij mee ben. Wel heb ik angststoornissen met betrekking tot verlies vanwege alle verliezen die ik het afgelopen jaar heb meegemaakt (onze poes Sandy en chins Prescott en Paige die zijn gestorven en natuurlijk ook het verlies van mijn doelen zoals het verder fokken met Abby en Eevee en het verlies van mijn vrijheid sinds mijn levertumoren e.d.) en mij nog te wachten staan (oma) maar ook dit is best normaal want ik heb zo veel meegemaakt dat een andere reactie eigenlijk meer als abnormaal gezien zou worden. Ook zijn het realistische angsten want er staat mij nog een erg zwaar verlies te wachten zeer binnenkort dus hier valt eigenlijk ook zeer weinig aan te doen. Je kan een score tot 100 behalen in zijn algemeenheid wat betreft je geestelijke gesteldheid (hoe goed je dus nog kunt functioneren in het algemeen met alles wat je doormaakt, hoe lager het getal hoe beter je geestelijke gezondheid) en mijn algemene score is op dit moment vastgesteld op 50. Dat is dus verre van goed maar ook weer heel normaal in mijn situatie want wat ik heb meegemaakt het afgelopen jaar is ook niet anders te ervaren dan dat ik nu doe. Tja en hoe nu verder? Daar kon niet echt antwoord op gegeven worden (zoals verwacht) want ik moet door alle emoties heen en het is nu eenmaal vreselijk wat ik allemaal door maak. Kan om eerlijk te zijn dus niet echt zeggen dat ik erg veel verder ben gekomen met dit gesprek maar goed had aan de andere kant ook niet echt iets anders verwacht want de illusie van een ‘makkelijke’ oplossing (iemand die zegt je moet dit of dit doen en dan voel je je weer beter) of echt goede hulp van een buitenstaander (die de situatie nooit helemaal zal kunnen begrijpen) heb/had ik al lang opgegeven. Werken aan een betere toekomst zit er op het moment ook niet echt in (zei de psych zelf ook letterlijk) aangezien de toekomst nog zo onzeker is en ons nog zo veel leed en verdriet te wachten staat, dus we moeten eigenlijk gewoon op dezelfde manier maar blijven doorvechten en hopen dat we het redden. Nou dat was mijn gedachtegang ook al dus dat doen we dan maar hè. Over een kleine 3wkn komt ze weer langs dus dan zien we wel weer verder, we weten inmiddels dat er in 3 weken tijd flink wat kan veranderen in ons leven dus ik kijk voorlopig maar even niet zo ver. Zie het dan wel weer.
Dus dat is de update weer voor nu, voor alle geïnteresseerden...

Dinsdag 3 januari 2012

Allereerst natuurlijk allemaal de beste wensen voor 2012!
Het jaar 2011 was op z’n zachts gezegd een afgrijselijk jaar voor ons dus we zijn blij dat die achter de rug is. Het begin van 2012 ziet er helaas ook niet bepaald rooskleurig voor ons uit dus het licht aan het eind van de tunnel zal nog even op ons moeten wachten maar goed... We zijn gewoon al lang blij dat 2011 achter de rug is ;-)! Ik hoop dat het voor iedereen ook een beetje een rustige oudejaarsavond is geweest zonder al te veel knallen en herrie voor de beestenbende. Onze dieren hebben het iig prima doorstaan dus daar zijn we erg blij mee. Oudejaarsavond was voor ons verre van feestelijk, meer een avond vol pijn en verdriet maar hij is weer achter de rug dus laten we het daar maar niet meer over hebben verder.

Nog even een korte update wat betreft oma nu ik toch al aan het typen ben. Met oma gaat het erg slecht. Ze slaapt ondertussen bijna 24/7 en als ze een iets eet op de dag is het veel want er zijn regelmatig dagen dat ze de hele dag door niks weg krijgt. De laatste dagen komen haar verlammingsverschijnselen ook weer terug dus sinds gisteren is haar medicatie weer ietwat verhoogd in de hoop dat dit iets doet. Maar zo niet is er nog maar een dosis verhoging mogelijk en dan zijn de hulpmiddelen simpelweg op. Ze is vaak niet helemaal bij, praat met een dubbele tong en heeft nergens zin in. Hard gezegd is ze dus langzaamaan aan het wegglijden eigenlijk lijkt wel. We hopen natuurlijk dat de pillen zullen helpen en ze hierdoor nog iets zal verbeteren en we zodoende nog een tijdje van haar mogen genieten maar zo niet... Tja ik weet om eerlijk te zijn dan niet echt meer waar we op moeten hopen in deze situatie. Het is natuurlijk voor ieder ‘kind’ moeilijk om zijn/haar ouder te verliezen, iets wat mijn oma eigenlijk voor mij was want ik zie haar echt als mijn 2e moeder. Maar als je ook nog eens zo een heftig verleden achter de rug hebt met elkaar, als zij ook nog eens een groot deel van de zorg nu nog steeds over je draagt omdat je afhankelijk bent van haar en als zij ook nog eens de enige persoon is die ooit tegen de echte demonen in je leven heeft kunnen opboksen dan is het idee alleen al van zo iemand verliezen eigenlijk niet te omschrijven. Aan dat moment proberen we dus ook nog maar niet al te veel te denken, al weten we wel dat het steeds dichterbij komt want zeker mijn moeder die dit al vaker heeft meegemaakt maar ook alle andere mensen uit mijn oma’s omgeving hebben al aangegeven dat het echt niet lang meer zal duren. De afspraak van mij in het ziekenhuis bij de cardioloog eind van de week hebben we dus ook maar afgezegd voor voorlopig want dat zit er nu even niet in, gisteravond was voor ons en voorlopig is weer voor oma zo lang we nog samen hebben. Niet echt een goed begin van het nieuwe jaar dus, maar we doen ons best om er ondanks dat het beste van te maken en we proberen kracht te putten uit de kleine momentjes die we nog af en toe wel hebben met oma...

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Klik hier voor recent nieuws, kijk hieronder voor nieuws uit het verleden:

2016 - 2015 - 2014 - 2013 - 2012 - 2011 - 2009/2010